112
II. Funkcje jednej zmiennej
To kończy dowód naszego twierdzenia, należy bowiem tylko przy a skończonym przyjąć x'=a—ó (tj. S=a—x'), a przy a=+ oo dobrać A—x\
Jeżeli funkcja f (x) nie jest ograniczona z góry, to dla dowolnej liczby E znajdziemy takie x\ że f(x’)>E; wówczas dla x>x' mamy również f(x)>E, itd.
Pozostawimy czytelnikowi zmianę twierdzenia i dowodu na przypadek, gdy punkt skupienia a jest mniejszy niż wszystkie x oraz na przypadek funkcji monofonicznie malejącej.
Łatwo zauważyć, że twierdzenie o ciągu monofonicznym z ustępu 34 jest po prostu przypadkiem szczególnym tego twierdzenia. Zmienną niezależną był tam wskaźnik n, obszarem zmienności zbiór liczb naturalnych {«} o punkcie skupienia +oo.
W dalszym ciągu najczęściej jako obszar SE, w którym rozważa się funkcję/(x), wystąpi przedział półotwarty (a, a), gdzie a’<a oraz a jest liczbą skończoną lub +00, albo przedział (a, a'), gdzie a'> a oraz a jest liczbą skończoną lub —00.
58. Ogólne kryterium Bolzano-Cauchy’ego. Przejdziemy teraz do rozważania ogólnego przypadku — funkcji / (jc) określonej w obszarze SE = {x}, dla którego a jest punktem skupienia. Można sformułować takie samo kryterium istnienia skończonej granicy tej funkcji, gdy x-*a, jak w przypadku ciągu [39]. Sformułowanie tego kryterium podamy jednocześnie dla przypadku skończonego a i dla przypadku a= +00.
Twierdzenie. Na to, żeby funkcja f(x) przy x dążącym dc a miała skończoną granicę, potrzeba i wystarcza, żeby dla każdej liczby e>0 istniała taka liczba <5>0 (A>0), żeby nierówność
\f(x)-f(x')\<e
była spełniona, jeżeli tylko
|x —a|<<5 oraz |jc'—a|<<5 (x>A oraz x'>A).
Dowód przeprowadzimy przy założeniu, że a jest liczbą skończoną.
Konieczność. Niech istnieje skończona granica
\mf(x)=A.
x~*u
Wówczas dla danej liczby e>0 istnieje takie <5>0, że
| f(x)-A\<±e,
jeżeli tylko jest |x—a\<3. Niech również będzie \x'—a\<S, skąd
\A-f(x')\<ie.
Otrzymujemy stąd
| f(x) -/(x')| = |[/(x) -A] + [A -/(x')] j < | /(x) -A\ + \A -f(x) | <e, przy założeniu, że jednocześnie
|x — a\<6 oraz |x' — a|<ó.