Sprzęgło i skrzynka biegów
Sprzęgło (rys. 13) jest wielotarczowe, pracujące w oleju. Trzy tarcze zazębione z bębnem wewętrznym mają po 16 wkładek korkowych. Tarcze „większe", zazębione z bębnem zewnętrznym są gładko szlifowane. Sprzęgło jest odciążone, tzn. że 6 sprężyn o sile 15 kg każda, nie wywiera żadnego nacisku na łożysko wału skrzynki biegów, z wyjątkiem momentu wyprzęgnięcia.
Rys. 14. Mechanizm skrzynki v biegów
1 — wał główny, 2 — wał pośredni, 3, 4 — koła stale zazębione, 5 — koła przesuw-kowe. A — przesuwki w położeniu I biegu, B — II biegu, C — III biegu
Wyłączanie sprzęgła odbywa się za pomocą ślimaka trzy-zwojowego, osadzonego w prawej pokrywie skrzynki biegów (rys. 5—18). Przesuw ślimaka przenosi się za pośrednictwem dzielonego popychacza na pokrywę sprzęgła. Do zapewnienia właściwej regulacji służby śruba 17 wkręcona w otwór ślimaka i unieruchomiona przeciwnakrętką 16. Między trzonem śruby, a sworzniem popychającym znajduje się kulka stalowa 4,7 mm, działająca jako łożysko oporowe popychacza.
Skrzynka biegów jest trzy-biegowa. Wzsystkie trzy pary kół zębatych są w stałym zazębieniu, przez co unika się niszczenia czoła zębów przy nieumiejętnej zmianie biegów.
Wał główny obraca się na łożyskach kulkowych, wał pośredni — w tulejkach brązowych. Mechanizm zmiany biegów jest zautomatyzowany z dźwignią wracającą do pozycji zerowej—poziomej (patrz rys. 3).
Mechanizm skrzynki biegów (rys.
14) jest smarowany olejem silnikowym który jednocześnie przez otwory przelotowe przedostaje się do komory sprzęgłowej, gdzie smaruje sprzęgło i łańcuch napędowy.
Nalewanie oleju do skrzynki biegów odbywa się przez otwór w górnej części kadłuba. Zakrętka (kurek) tego otworu jest zaopatrzona w miarkę wskazującą poziom oleju w skrzynce (patrz rys. 30).
Na rys. 14 uwidocznione są pozycje pracy stale zazębionych kół przesuwkowych 5 na różnych biegach. A — bieg pierwszy — prza-suwka 5 zasunięta w koło. B — bieg drugi — przesuwka 5 w pozycji środkowej, koła przesuwki obracają wał główny 1. C — bieg
19