0000018

153

Płatwie

Z uwagi na małą sztywność poprzeczną płatwie w postaci kratownic płaskich, a także belki wzmocnione cięgnem łączy się ściągami lub prętami w sposób podobny jak płatwie pełnościenne. Niekiedy projektuje się również płatwie jako dźwigary trójpasowc (rys. 4.130 ' wówczas mają one dostateczną sztywność poprzeczną. Płatwie kratowe projektuje się najczęściej jako dźwigary jednoprzęsło-we, oparte przegubowo na ryglach dachowych układów poprzecznych.

Korzystniejszy rozkład sił wewnętrznych i mniejsze zużycie stali (niż w kratownicach jednoprzęsłowych podpartych przegubowo) uzyskuje się w przypadku płatwi uciąglonych w konstrukcje wieloprzęsłowc. Stosując pręty-zastrzały w płatwiach opartych przegubowo w sposób pokazany na rys. 1,32i lub płatwie o pasach górnym i dolnym połączonych z ryglem dachowym (rys. 4.14), można przyjąć schemat płatwi jako ustroju wicloprzęsłowego (sztywno zamocowanego w ryglach dachowych). Wówczas należy oprzeć przegubowo płatew na dachowym ryglu skrajnym (gdyż przy sztywnym połączeniu płatwi z ryglem dachowym byłby on skręcany) oraz zastosować odpowiednie stężenia ściskanego pasa dolnego płatwi kratowych. W przypadku pokazanym na rys. 4.14 węzły dolne ściskanych przypodporowych pasów dolnych płatwi połączono prętami l. z usztywnieniem K, usytuowanym w polu skrajnym dachu. Zabieg ten ma na celu skrócenie długości wyboczeniowej ściskanych pasów dolnych płatwi w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny tego dźwigara.

Na pasach górnych płatwi kratowych są układane płyty osłonowe, co sprawia iż pręty te są nie tylko ściskane, ale również zginane. Obliczając siły wewnętrzne takiej konstrukcji jak w klasycznym dźwigarze kratowym (ustrój przegubowy obciążony w węzłach), należy uwzględnić dodatkowe zginanie międzywęzłowe pasów górnych kratownicy. Dlatego siły wewnętrzne w prętach płatwi kratownicowej jest korzystniej wyznaczyć z zastosowaniem programów komputerowych. Wówczas przyjmuje się model ustroju o ciągłych pasach górnych i dolnych po-