50
Działania zdefiniowane w dwuelementowej algebrze Boole'a, zaróvC^ podstawowe Jak i złożone, nazywamy funkcjami logicznymi. Wymienione tożsamości (T) t (2^ pozwalają upraszczać wyrażenia opisujące wieloargumento-we funkcje logiczne, ułatwiając Ich analizę.
Przykład 1.19
Uprościć funkcję logiczną daną wyrażeniem
f(x,y,z) = xz +■ xyz + yz + xyz.
Korzystając z tożsamości o numerach wypisanych między znakami równości, realizujemy następujący ciąg przekształceń
f(*,y,z) = |
© |
= xz • xyz • yz + xyz = |
© |
© |
= (x + z)(x + y + z)(y + ź) + xyz = |
® |
= [x(x+y+ź) + z^r+y+z}] {j+z)+ xyz = | |
© |
= [_ xx+xy+źT (x+x+y+ź") ] (y+z) + xyż = | |
©© |
(D |
= [^ly’ + iT(1+y+z)](y+z’) + xyz = |
® |
© |
= (xy+z)(y+z) + xy¥ = |
© |
© |
= z+xyy + xy7 = ©(© © (?) = z+zyź' |
0 |
© |
= z |
Inną, oprócz wyrażeń, formą zapisu funkcji logicznej Jest tablica,w której) wszystkim możliwym wartościom argumentów przyporządkowuje się odpowiednie wartości funkcji.
Przykład 1.20
Funkcję f = xyzw + xzw + xw + y przedstawić w tablicy.
Tworząc tablice dla poszczególnych składników funkcji i sumując je logicznie, otrzymujemy tablicę Jak na rys. 1.17.
Zadanie takie można wykonać znacznie szybciej, wpisując jedynki odpowiadające kolejnym składnikom do Jednej tablicy i uzupełniając ją zerami.
1.3.2. Ważniejsze funkcje logiczne
1 | 1 V |
tfT5 |
li! |
X w |
y |
f |
1 1 1 1 |
1 |
i | |||
1 1 1 1 |
i | ||||
1111 |
1 |
1 | |||
1 1 1 1 |
a | ||||
1 1 1 1 |
i |
i | |||
1 t I 1 |
i |
i | |||
1111 |
1 |
i |
i | ||
1111 |
i |
i | |||
1 1 1 1 |
i | ||||
fili |
1 |
i | |||
1 ł 1 • |
i | ||||
1111 |
1 |
i | |||
1 1 • • |
' |
i |
i | ||
1111 |
1 |
i |
i | ||
1 1 1 { |
i |
i | |||
1111 |
1 |
i |
i |
W dwuelementowej algebrze Boole'a zarówno zmienne, jak i Ich funkcje przyjmują tylko dwie wartości, toteż liczba różnych funkcji logicznych o skończonej liczbie argumentów jest skończona. Można zatem zapytać - ile jest różnych funkcji logicznych n zmiennych?
Liczba różnych ciągów zerojedynkowych o długości n, czyli liczba wariacji z powtórzeniami (tzw. próbek) n, spośród 2 elementów, wynosi 2n.
Poszczególne funkcje różnią się położeniem zer i jedynek na 2a pozycjach, czyli są próbkami 2a spośród Rys. 1.17. Tablica funkcji z przy-2 elementów. Tak więc, liczba 1^ kładu 1.20
n-argumentowych funkcji logicznych dana jest wzorem
Na rys. 1.18 zilustrowano ten problem dla n = 2 i podano wartości 1^ dla n = 1 r 5-
*1*1 |
(i |
fi |
K | |
i « |
0 |
1 |
i | |
t i |
0 |
0 |
1 | |
i a |
0 |
0 |
i | |
1 i |
0 |
1 |
i |
N |
U |
i |
k |
i |
1 ( |
i |
I 5 5 |
k |
( 5 5 3 ( |
s |
wsiiuim |
Rys. 1.18. Liczba n-argumentowych funkcji logicznych
■< X. ta |
32 5 ***' i*. a |
U 1 S ; |
3 & sE |
1 r |
j |
i £ |
g 1 |
ae § -< i | |
■■ |
anunacmisi | ||||||||
* y |
**y |
*ł! |
*y |
*/y |
*©y |
*=y |
*-y |
0 |
i |
a a |
a |
i |
i |
i |
a |
1 |
i |
a |
1 |
a i |
i |
a |
a |
i |
i |
a |
i |
a |
1 |
i a |
i |
a |
a |
1 |
i |
a |
0 |
i |
i |
i t |
i |
a |
i |
0 |
a |
i |
i |
a |
Lu |
Rys. 1.19. Ważniejsze funkcje dwunrgumoatoy.o
na zwy
Analogicznie do trzech funkcji podstawowych, niektóre inne (glównie dwuargumentowe) otrzymały swoje symbole i naz..y. luźniejsze z aica zostawione są na rys. 1.19. W podanej tam tabeli zaii.szc.;ono również