stawową tymczasowego aparatu definitywnego jest możliwość jego zastosowanie dla wszystkich chorych bez indywidualnego pobierania miar. Szczególne znaczenie ma odejście od wykonywania pozytywu i negatywu. Ten aparat ortopedyczny jest w różny sposób ustalany do kończyny dla zabezpieczenia stabilizacji w płaszczyźnie czołowej. Z tego także względu dla zabezpieczenia przyśrodkowego na udzie proponuje się stosowanie tulei z tworzywa sztucznego, zbliżonej w swoim kształcie do leja protezy. Drugim punktem ustalenia jest okolica podrzepkowa, która również jest wykonana pod postacią pół-tulei sznurowej z boku lub z tyłu.
Aparat tymczasowy można założyć na but, w tym celu ma on odpowiedni uchwyt, lub zastosować go do buta. But dla paraplegika powinien być sznurowany do końca, gdyż pozwala to na sprawne jego założenie. Spotykamy się bowiem często ze spastycznością palców lub ze stanem spastycznym w obrębie mięśnia trójgłowego łydki, który uniemożliwia prawidłowe wsunięcie stopy do buta.
Konstrukcja części uda i podudzia jest tak wykonana, ażeby aparat mógł się skracać przy odblokowywaniu stawu kolanowego, dla swobodnego siadania. Blokowanie jest łatwe, może nastąpić przez zbliżenie się tyłem do jakiegokolwiek krzesła lub fotela inwalidzkiego i nacisk na odpowiednią dźwignię stawu kolanowego. Jednym z ważnych składowych jest pas śląski, który przytrzymuje aparat przed jego nadmiernym zsuwaniem się w momencie siadania i adoptuje go do pozycji prawidłowej przy wstawaniu (18,19).
Jednoszynowy aparat ortopedyczny został wypróbowany u 50 chorych w Konstancinie, zdając w pełni praktyczny egzamin. Okazało się więc, że jest możliwe zaopatrzenie paraplegika bardzo szybko w odpowiedni aparat ortopedyczny, bez 5-miesięcznego oczekiwania. Nie trzeba wykonywać miar lub odlewów negatywowych, a potem pozytywów.
Wykonywanie aparatów ortopedycznych jednoszynowych może być także rozszerzone na grupę dzieci i młodzieży. Zarówno aparat stosowany do buta, jak i na but ma tę samą konstrukcję biomechaniczną, co umożliwia pacjentowi łatwe przystosowanie się do różnych warunków życiowych (21).
Aparat dwuszynowy. Dwuszynowy aparat dla paraplegika jest trudniejszym do wykonania przedmiotem ortopedycznym i wymaga odpowiedniego modelowania w gipsie, a także szczegółowych pomiarów.
Aparat dwuszynowy jest umieszczony z obydwu boków
Ryc. 74. Balkoniki do chodzenia
kończyny, ma zamek szwajcarski lub angielski, który pacjent musi odblokowywać ręką. Istotnym elementem trudności jest usytuowanie stawu kolanowego, ponieważ od tego zależy sprawne działanie aparatu oraz zniesienie przy siedzeniu ucisku pelot stabilizujących.
Ryc. 75. Balkoniki do chodzenia
Ryc. 76. Balkoniki do chodzenia
171