09 (88)

Marcin (zdziwiony).

Hę? Co? Jak?... A to co znowu? Cóz ty ga-das, dziewucha?

MARYSIA.

Niby to nie wiecie, ze mi wasa matka przykazała od wcoraj, żebym wam inacej nie mówiła jeno panie Marcinie.

MARCIN.

Cy im się w głowach poprzewracało, skądże znowu takie wymysły?

JĘDRZEJOWA.

A no bez to, ze wyście kmiecy syn, macie grunt i chałupę, to jesteście niby pańskie dziecko i należy wam honor oddawać.

MARCIN.

Nie plećcie próżniaków Jędrzejowa, a mię nie despetujcie, bobym się na was zagniewał. Jakim był takim jestem i takim będę.

JĘDRZEJOWA.

Tak ci się widzi Marcinku, ale jak sam gospodarzem ostanies, to tak samo będzies wydziwiał nad tymi co nic nie mają, jako i twoi ojcowie; do tego jak się ozenis ze Stanisławową dzie wuchą, to nie pojźrys na biedną komornicę.

MARYSIA.

Ani tez na mnie; będzies miał bogatą zonę, a ja sobie pójdę w świat... i kaj umrę... (płacze).