> w iązka przechodząca daje na obta/ie plamkę centralną
> rozchodzące się w różnych kierunkach falc rozproszone dają współosiowe ciemne plamy
> /łożona analiza obrazu dyfrakcyjnego umożliwia uzyskanie przestrzennego rozkładu gęstości elektronowej interpretację ogólną obrazu dyfrakcyjnego przeprowadza się na podstawie Równań Lanego:
o(cos er - cos an) “ hX b(COSp - cos j?c)-k>. c(cosy-cosKc) = łż.
Elektroforeza
O zjawisko elcklrokinctycznc polegające na wędrówce cząstki fazy rozproszonej obdarzoitcj ładunkiem w polu elektrycznym
O prędkość przemieszczenia się zależy od stosunku q/m i konformacji polimeru przy stałym natężeniu pola O w iclkością referencyjną elektroforezy jest ruchliwość:
u S X1 EmtxU
O może być niskonapięciowa (do E=10V/m) lub wy sokonapięciowe (do E=100V/m)
1) Elektroforeza swobodna:
> tu rozdzielenie cząslęk następuje wskutek ich różnych ruchliwości, wykorzystuje się naczynie typu U-rurki
> Korzystniejsza jest swobodna elektroforeza przepływowa - pole elektryczne przyłożone w kierunku prostopadłym do kierunku przepływającego, co prowadzi do różnicowania frakcji w wycieku
2) Elektroforeza na nośnikach:
> używa się żelu lub folii (stosujemy żel poliakrylamidowy dla białek i agarowy dla DNA)
> występuje tu połączenie zjawisk elektroforezy i sita molekularnego
> zmiana usieciow-ienia żelu i składu środowiska umożliwia rozdział ze względu na masę cząsteczkową, punkt izoelektryczny i biospccyficzność
> uzyskanie pasm rozdziału przy elektroforezie białck'DNA stosuje się barwienia lub autoradiografię
> wyznaczenie położenia pasm rozdziału określa ruchliwość uzyskana przez mikrodensytometr - określa ahsorbancję wzdłuż żelu