100C24

JAN MUSZKOWSKI

Dokumentacja i dokumeniologia

W™^EC TEG°. ze we współczesnym ruchu dokumentacyjnym cho-» w dzi nie tyle o nowe fakty czy zjawiska, ile raczej o scaleń e skoordynowan e i standaryzację badań, działań i warsztatów znanych i prowadzonych od dawna, z zastosowaniem jcdyn _e udoskonalonych metod i nowej terminologii — nie od rzeczy będzie, jak sądzę, ustalenie na wstępie znaczeni tych terminów

terminologia

Badanie treśa, formy i strony materialnej dokumentów graficznych, prowadzone — jak wiadomo —od tysięcy lat i nie o wele młodsze od najstarszych zachowanych do naszych czasów okazów, zostało skodyfikowane i ujęte w ramy dyscypliny naukowej pod koniec XVII wieku we Francji, w Belgri ; w Niemczech pod nazwą dyplomatyki. Os ągnlęte przez nią sprecyzowan e i ujednostajn cnre metod wywołane było po części potrzebą życia praktycznego, domagającego się rozstrzygania zadawnonych sporów natury prawnej, ale również dążeniem do przygotowania źródłowego materiału dla dociekań historycznych. I te dwa przynajmniej aspekty zachowało w nauce dzlsejszej pojęcie dokumentu

Dokumenty — mówi Stanisław Kętrzyński — ,.tą to.„ piinrenne oświadczeń a, sporządzane wedle pewnych określonych, lubo zmenća-jącycb się zależnie od osoby, miejsca, czasu I treści form, które służyły jako świadectwa faktów natury prawnej... Przez w.ele weków miały one~. zadania prawne ł dopiero z b egiem czasu... stały^. dla hatoryka źródłem h-alorycznynT.¹ Oryginalnych zaś łacińskich terminów, używanych w źródłach polskich na oznaczenia dokumentu, przytacza ten sam autor około czterdziestu, naclmien ^a^^r- ^ róinorodnoić terminologii dają rlg »tw crdzlć równlet w iiódl.ch i • cbodmo-europcjłkich.

Samo alowo document ery dokument. wvmnvr¹ⁿ¹    ^ _

Wdzie rozmaicie w najbardz ej rozpow.rechrtonych Jęiykach «m P¹J •kich, ale plaane Jak wy²). poeboda oezywlśce ¹ aeay.

określa Je Jako id quo doccmur. ndmonlHo. etcmplum.

1

h    tir¹ «¹»' •    ¹'²♦^{1 1}“¹■¹'¹' ^{T 1 1 1}"'²’

2

tns, « m,