Podstawową własnością tablicy Karnaugha jest łatwe rozpoznanie sąsiednich wyrażeń, podlegających sklejaniu. Z opisu wierszy i kolumn za pomocą kodu Gray’a wynika, ze jedynkom (zerom) w kratkach przylegających do siebie bokami lub symetrycznych względem dowolnej z zaznaczonych na rys. A osi symetrii odpowiadają sąsiednie składniki ZNPS (czynniki ZNPI)
Z powyższych rozważań wynika następująca metoda postępowania Patrząc na tablicę Karnaugha wyszukujemy wszystkie, maksymalnych rozmiarów' (2, 4, 8, 16, ...), grupy jedynek i otaczamy każdą z nich linią Postępujemy w ten sposób aż do wyczerpania wszystkich jedynek funkcji. Następnie przystępujemy do eliminacji zbędnych implikantów Dokonujemy tego poprzez pozostawienie takich grup, które są niezbędne do pokrycia wszystkich jedynek w tablicy. Na podstawie pozostawionych grup wypisujemy odpowiadające im implikanty proste, otrzymując minimalną NPS funkcji. Poszczególne implikanty wypisujemy patrząc na daną grupę jedynek, są to bowiem iloczyny zmiennych
odpowiadających, zgodnie z zasadą xs <-» 1 i xk < > 0, tym cyfrom w opisie tabeli, które nie zmieniają się
przy przebiegnięciu wszystkich jedynek w obrębie grupy Przedstawione na rys. 5 przykłady ilustrują podaną metodę.
X, > |
X3 00 |
01 |
11 |
10 |
1 0 |
O | |||
1 |
0 |
1) |
b)
U Ł
X2 *3
00 01 11 10
(1 |
1) | ||
(1 |
0) |
1) | |
X1 X |
2+X |
XI N> |
+ x, |
C)
c i
X3X4
d)
X1 X2\ 00 01 11 10
00
01
11
10
1
1
1
< J. e XXX
3 4 5
000 001 011 010 110 111 101 100
00
01
11
10
r 1 |
>v 1 |
1 |
. _ 1 | ||||
Cl |
1 |
1 |
l1 |
1J |
J) | ||
1 |
1 |
1 |
\ 1 | ||||
1 V |
1 |
1 |
1 |
O. t’
X,x2
Rys. 5 Przykłady minimalizacji funkcji logicznych
- 11 -