///. Prawo krajowe - system źródeł powszechnie obowiązującego prawa 139
Obecne ustawodawstwo przewiduje istnienie dwóch typów aktów prawa miejscowego o powszechnie obowiązującym charakterze:
- Przepisy wykonawcze do odrębnych ustaw. Konieczne jest wówczas istnienie upoważnienia zawartego w ustawie, które wskazuje organ władzy lokalnej, i materii, która ma zostać uregulowana. Przepisy te wykazują wiele podobieństw do rozporządzeń, wydawanych na szczeblu centralnym.
- Przepisy porządkowe wydawane na podstawie ogólnej kompetencji wyrażonej w przepisach ustaw o poszczególnych szczeblach samorządu terytorialnego oraz ustawy o administracji rządowej w województwie. Przepisy te mogą być wydawane, jeżeli jest to niezbędne dla ochrony zdrowia lub życia obywateli oraz dla zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego, ale tylko z kwestiach. które nie zostały uregulowane w odrębnych ustawach lub w innych przepisach powszechnie obowiązującego prawa. Kompetencja do ich wydawania przysługuje na szczeblu gminy i powiatu samorządowym organom stanowiącym (a w wypadkach nie cierpiących zwłoki - organom wykonawczym, czyli wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi) i zarządowi powiatu, na szczeblu województwa zaś - wojewodzie jako organowi terenowej administracji rządowej.
Przepisy prawa miejscowego podlegają różnym formom kontroli co do ich zgodności z prawem. Gdy chodzi o władzę sądowniczą, to każdy sąd może odmówić zastosowania przepisu, który - w jego przekonaniu - jest niezgodny z unormowaniami wyższego rzędu (kontrola incydentalna). Generalna kontrola przepisów prawa miejscowego należy do właściwości sądów administracyjnych - ait. 184 konstytucji obejmuje tą właściwością „[..-1 orzekanie o zgodności z ustawami uchwał organów samorządu terytorialnego i aktów normatywnych terenowych organów administracji rządowej”. Kontrola ta pozostaje natomiast poza kognicją Trybunału Konstytucyjnego.
128. Akty prawa wewnętrznego nie składają się na wzajemnie powiązany system, tak jak akty prawa powszechnie obowiązującego. Skoro bowiem ich istotą jest odniesienie tylko do jednostek organizacyjnie podległych organowi wydającemu te akty, to każdy organ państwowy tworzy akty prawa wewnętrznego we własnym zakresie, adresuje je do podległych mu struktur organizacyjnych, a działanie tych aktów nie wykracza poza sferę kompetencji organu, który je ustanowił. Stąd trudno byłoby tworzyć ogólną hierarchię (system) aktów prawa wewnętrznego, raczej problem ten trzeba rozpatrywać odrębnie dla każdego organu, który może te akty stanowić.
Należy przy tym przypomnieć (zob. pkt 106), że kompetencja do stanowienia aktów prawa wewnętrznego ma charakter otwarty tak z punktu widzenia podmiotowego. jak i przedmiotowego. Wprawdzie art. 93 ust. 1 konstytucji mówi tylko o uchwałach Rady Ministrów (zob. pkt 287) oraz o zarządzeniach prezesa Rady Ministrów (zob. pkt 289) i ministrów (zob. pkt 292). ale przyjmuje się. że także inne organy mogą stanowić takie akty i mogąim nadaw ać inne formy legislacyjne.
Niemniej akty prawa wewnętrznego pozostają powiązane z systemem aktów prawa powszechnie obowiązującego, czy - ściślej rzecz ujmując - są temu systemowi podporządkowane. Znajduje to wyraz, po pierwsze, w ustaleniu wymogu, by uchwały i zarządzenia (a więc i wszelkie inne akty prawa wewnętrznego) pozostawały w zgodzie