154 155

154

f₂ » ABD + Bc + BCD + BOS '    .......

f. . BCD + BD + CDE

>

fą ® XBD + BcD + BCD + CDE

Łąozna liczba różnych Impllkantów prostych tworzących zadana funkcjo wynosi 15, a więc w tej postaci funkcji tych nie da się zrealizować za po-mooą zadanej PIA (nie Istniejącej w rzeczywistości, a tylko założonej dla tego przykładu). Jeżeli jednak spróbujemy zrealizować negację funkcji f^

1 wraz z pozostałymi funkcjami wyrazić ją nie za pomocą impllkantów pro-styoh, lecz, przerywając minimalizację na etapie wcześniejszym, za pomocą impllkantów bardziej rozbudowanych, to otrzymamy

1    2    5    4    5    6    7

f₁ w IBRD + BCD + BCD + BCDE + ABCdE + ABRD + ABCB

B 2    9    4    5    6    7    10

f₂ = IBcS + BCD + IBCdE +• BCDE + A BCDE + ABC® +■ AEcD + BCDE

1    11    5    4    10    6

f j s IBRD + BCDE + BCD + BCDE + BCDE + A BCD

1 a _    3    4    12    7

f₄ = IBRD + IScd + bRd + bcdE + BcdE + aBcD

Takie przedstawienie zadanych funkcji wymaga tylko 12 iloczynów,a więc jest realizowalne, (liczbę koniecznych iloczynów można zmniejszyć jeszcze

Rys. 5*28. Schemat przykładowej PIA

o jeden, zastę^ijąc Iloczyn 2 sumą lloozynów 11 1 12, ale_fnie przynosi to już żadnych, korzyści.)

Zaprogramowana zgodnie z życzeniem PLA pokazana jest na rys. 5.28. Jak widać, obie matryce przedstawia się symbolicznie w postaci siatek z kropkami, przy czym kropki stawia sięi

-    w matrycy AND przy tych zmiennych lub Ich negacjach, które wchodzą w skład iloczynu obliczanego przez daną linię bitową;

-    w matrycy OR przy tych Iloczynach, które wchodzą w skład sumy tworzącej daną funkcję lub jej negację.

Podobnie na wyjściu zaznacza się kropką, czy dana funkcja określona jest przez wyjście matrycy OR, czy też jego negację.

Tak więc, jeśli liczba funkcji 1 łączna liczba różnych ich argumentów nie 3ą większe od llezby odpowiednio wyjść i wejść programowanej matrycy logicznej, to problem realizacji tych funkcji za pomocą danej PIA sprowadza się do takiego ich przedstawienia, aby łączna liczba różnych impli-kantów była nie większa od liczby iloczynów obliczanych przez tę PLA (,,długość" poszczególnych impllkantów nie Jest istotna).

Jeżeli liczba wejść i/lub wyjść dostępnej PIA jest za mała dla realizacji danego zespołu funkcji, to można spróbować zastosować kilka PIA realizujących pewne fragmenty zadanych funkcji,’ a następnie fragmenty te zsumować zwierając odpowiednie wyjścia. Oczywiście omawiane PIA muszą mieć wyjścia z otwartym kolektorem (np. Dli 7576). Dla uzyskania sumy montażowej, a nie iloczynu w wyniku zwarcia wyjść, funkcje realizowane przez wyjścia przeznaczone do zwarcia muszą być zaprogramowane w postaci zanegowanej, gdyż 7'• 7" = f' + ł“, a zwarte wyjścia połączone z inwertorami.

Przykład realizacji 14 funkcji 18 zmiennych za pomocą dwu PLA DM 7576 (14 x 96 z 8) pokazany jest na rys. 5.29- Punkcje fy i fg mogą się w krańcowym przypadku wyrażać za pomocą 192 implikantów każda.

IIP. łlFHlKlIMGFE    IHLIfJIHtFEDCIA

łys. 5.29. Przykład zwiększania pojemności pamięci stałej typu PLA