18

I*

(16.5)

/t

gdzie:

/i — współczynnik pewności-(zwykle~ 1,25-f-2),

/i — współczynnik tarcia {wg tabl. 51).

Podczas pracy przekładni ciernej występują naprężenia stykowe, zmieniające się okresowo, dlatego koła cierne obliczamy X uwzględnieniem zmęczeniowej wytrzymałości stykowej wg wzoru Hertza lub metodą wskaźnika układu k (współczynnik Stribecka). Przyjmując dopuszczalny wskaźnik układu k wg tabl. 51, otrzymamy zależności:

F,~2e-b'k    '    (16.6)

/•    2Q-b-k-~-    (16,7)

P

w których:

b — szerokość kół, ze względów konstrukcyjnych przyjmuje się b= ' oraz cf =0,2w0,4;

i> — zastępczy promień krzywizny styku. Moc nawale czynnym przekładni

Pi P-Di = 2Q-b-k-~-v₁    (1,6,8)

Moc przekładni możemy również wyrazić za pośrednictwem rozstawienia osi kół (posługując się wzorami 16.3 oraz 16.4), a następnie — po przekształceniach — wyznaczyć odległość osi X zależności

a

o+o-

' Pu

2 i • f ■ k ■ /.(. ■ roj

(16.9)

W celu zmniejszenia siły docisku stosujemy przekładnie cierne żkolamt rowkowymi (rys. 16.2),

Do przeniesienia siły obwodowej F na każdej powierzchni ciernej wywieramy silę .

P,i =    '    (16.10)

/i ,2z    ■    -

gdzie r liczba klinowych rowków lub wypustów' (zwykle z — 3*f5).

F

Przełożenie obliczamy .jako stosunek Izw. średnie skutecznych

(16,12);

F„ = 2z ■ F,

IFF-smy

■ .ii: / —    .....

»■: I "    .

D₂ - D_r2-()At.

Przykład 16 J

Przekładnia cierna przenosi moc P ^ 5 kW przy prędkości obrotowej walu. czynnego Uj — 1000 obr/min. Obliczyć silę f%, z jaki} należy dociskać kola żeliwne gładkie przekładni o p rzc 1 o że n i u i — 2 o r a z p o d s t a w o w e wy miary przekładni. Przyjifć f> — 0.3c( oraz e. — 0,2%.

R oz w i ijzanic

Z tabl. 51 dla kół żeliwnych przyjmujemy: k — 0,6 MPa. oraz ;i — .0,12

OJ,

71 ‘ U j

"W

3,14- 1.000 .........30~....."

104,67 rnd/s

Odległość osi'kó(

i f

\j 2-~2~ (Tokó⁷

5000 W

1.0^h-0,i2-.104;67 Pa

^a = i-o- ,_r ,

■ li ■ <j> ’ k 7r co _l 0.246 m = 246 mm

Sprawdzamy jednostki

% W

\i Pa-.rad/s

^J/N -m ■ nr' -s

m

23 T