18

I*

I*

(16.5)

gdzie:

}i — współczynnik pewności-(zwykle/>« 1,25-4-2),

/i “ współczynnik tarcia {wg tabl. 51).

Podczas pracy przekładni ciernej występują naprężenia stykowe, zmieniające się okresowo, dlatego kola cierne obliczamy z uwzględnieniem zmęczeniowej wytrzymałości stykowej wg wzoru. Hertza lub metodą wskaźnika układu k (współczynnik Stribecka). Przyjmując dopuszczalny wskaźnik układu k wgtabl. 51, otrzymamy zależności:

F^2e-h‘k

(16.6)

(16.7) w których:

b . s/erokość kół, ze względów konstrukcyjnych przyjmuje się h = y.-a ' oraz cg = 0,24-0,4;

q — zastępczy promień krzywizny styku,    '

M oc na wale czynnym przekładni

(16.8)

P_t ^ .F• o, = 2Q‘b'k'^-v_t

Moc przekładni możemy również wyrazić za pośrednictwem rozstawienia osi kół (posługując się wzorami 16.3 oraz 16.4), a następnie — po przekształceniach — wyznaczyć odległość osi z zależności

(16.9)

W celu zmnie jszenia siły docisku stosujemy przekładnie cierne żkolami rowkowymi (rys. 16.2),

Do przeniesienia siły obwodowej F na każdej powierzchni ciernej wywieramy silę.

(16.10)

gdzie z -- liczba klinowych rowków lub wypustów' (zwykle z — 3 -f- 5).

.Przoło/cnie obliczamy .jako stosunek Iz w. średnie skutecznych

JO, /)_2l - 1,6/    (16.12).

D₂ = r»_r2-0,4f.

Przykhul 16J

Przekładnia cierna przenosi moc P ^ 5 kW przy prędkości obrotowej walu czynnego n, — 1000 obr/min. Obliczyć silę F„, z jaką należy dociskać kola żeliwne gl a d k i e przekładni o prze loże tli u i 2 oraz.¹ podstawowe wy miary' przekładni. Przyjąć h — 0.3(7 oraz e. — 0,2%.

R oz wiązanie

Z tabl, 51 dla kół żeliwnych przyjmujemy: k — 0.6 MPa. oraz ;i — .0.12

n-Hj 3,14-1000    ■    .,

<y, = ■■■--■■- ----------■-----------w .04,6/ rad/s

'    30    30

Odległość osrkól

° ~"^{l    2i ■    k    ^:io,    ^{(1 + 21}' «y2 ■ 2 - 0,3 ■ 0,6 ■

k 0.246 m = 246 mm

5000 W

10’-0.12-.104.67 Pa

Spra wd/.a my j ed n Os lk i

-7N -m ■ mr ^;s V ś"^:N""

— m

W

\j Pa- rad/s

237’