2

Zdolność dezynfekcyjna powszechnie stosowanych dezynfektantów względem bakterii i wirusów zmienia się zgodnie z szeregiem:

0₃ > C10₂ > Cl₂ > NH ₍₃-x)Cl_x

natomiast ich stabilność ustawiona jest w odwróconym szeregu:

NH<3.x)C1_x > Cl₂ > CIO: > O3

Dezynfekcja wody związkami chloru

Dezynfekcja wody chlorem jest najstarszą i jednocześnie najczęściej stosowaną metodą dezynfekcji. Chlor powoduje inaktywacje enzymów, głównie oddechowych, oraz niszczenie struktur komórkowych. Za jego stosowaniem przemawiają między innymi wysoka skuteczność i niskie koszty. Chlor jest U wały w środowisku wodnym, dobrze więc zabezpiecza wodę przed wtórnym jej zanieczyszczeniem. Po wprowadzeniu do w^rodv ulega hydrolizie do kwasu chlorowego (I) (HOC1), będącego czynnikiem dezynfekcyjnym:

Cl₂ + h₂o ->hoci+hci

Kwas chlorowy (I) może dysocjować do OCl\ przy czym stopień dysocjacji kwasu chlorowego (T) rośnie wraz ze wzrostem odczynu wody.

Skuteczność bakteriologiczna związków- chloru kształtuje się następująco:

cb>Hoci>ocr

Chlor dodany do wody utlenia związki w niej zawarte: związki żelaza i manganu dwuwartościowego, azotany (III), siarczki, siarczany (IV) i związki organiczne. W wyniku reakcji chloru z azotem amonowym powstają między innymi: monochloraminy (NHiCl). dichloroaminy (NHCI₂) i trichloroaminy (NIICI3), które również wykazują działanie bakteriobójcze.

W celu zapewnienia skutecznej dezynfekcji wody chlorem, należy dodać taką ilość dezynfektanta, aby po jego zużyciu na procesy utleniania związków organicznych, związków żelaza i manganu oraz niszczenia mikroorganizmów patogennych, pozostał w^r w^rodzie jego nadmiar (zabezpieczenie przed wtórnym zanieczyszczeniem).

Ilość chloru wolnego lub jego związków (wyrażoną w' mg/1), dodaną do wody w celu przeprowadzenia niezbędnych reakcji utlenienia substancji mineralnych i organicznych, aż do pojawienia się w> wodzie pozostałego użytecznego chloru, nazywa się zapotrzebowaniem na chlor. W praktyce wodociągowej jest to umownie najmniejsza ilość reagenta (wyrażona w-

2