2 (58)

26

Zatem głównym motywem podejmowania związków przyjacielskich V ^ icnie do uzyskania własnej wartości i równowagi psychicznej, co z kolei implikuje

potrzebą wymiany świadczeń będących wynikiem kalkulacji zysków isuaf 1t4

przyjaciele tworzący diadą mogąsią znacznie różnić pod wzglądem rodzaju v/yiwg/o dzeń, którym przypisują wysoką wartość w przyjaźni. Nagrody w stosunkach przyj* cielskich najczęściej koncentrują się na partnerze interakcji, dotyczą faktycznego lub oczekiwanego podtrzymywania przez partnera własnego Ja”, posiadania informacji o nim, obopólnej potrzeby wzajemnego współdziałania, jak również przeświadczeniu, że w każdej sytuacji możemy liczyć na pomoc i poparcie ze strony przyjaciela

Wymki badań nad powstawaniem przyjaźni wykazują rzadką zgodność jeden ogólny czynnik jest najważniejszy w większości dokonywanych wyborów. Tyrn czynnikiem jest podobieństwo. Przyjaźnie zawierane są często wśród dzieci w zbliżonym wieku. Oczywiście zdarzają się przyjaźnie pomiędzy osobami w różnym wie/cu, szczególnie gdy wychodzą one po2a grupowanie wiekowe narzucone przez szkołę. Jednak, gdy dzieci nie są ograniczone przez dorosłych, wolą wybierać przyjac.óf w tym samym okresie rozwojowym.

Ważne jest podobieństwo pod względem płci, preferencja ta pojawia się w wieku przedszkolnym i staje się bardziej silna w młodszym wieku szkolnym.

Znacząca wydaje się być także tendencja do wybierania jako przyjaciół dzieci tej samej rasy i na ogół wzrasta ona wraz z wiekiem. Należy jednak dodać, że siła tej tendencji zależy od wielu czynników, w tym od stopnia integracji występującego w systemie szkolnym i rejonie, w którym dzieci mieszkają.

Przyjaciele wykazują również podobieństwo wobec orientacji pod względem szkoły oraz orientacji kultury dziecięcej.

Wobec powyższego można postawić pytanie: czy dzieci stają się przyjaciółmi, dlatego żc mają podobne zainteresowania i preferencje, czy też rozwijają się u nich podobne zainteresowania i preferencje, ponieważ są przyjaciółmi? Wydaje się, że zdolności przyczynowe są dwukierunkowe. Dzieci, które są przyjaciółmi, są pierwotnie bardziej do siebie podobne niż te, które nie stają się przyjaciółmi. Jednak dzieci, które są przyjaciółmi, z czasem coraz bardziej upodobniają się do siebie, co wskazuje, że przyjaźń sprzyja większemu podobieństwu.

Kolejną generalną zasadą kierującą zawieraniem przyjaźni jest zakres, w jakim dana osoba zaspokaja potrzeby innej. Im zakres społecznego wsparcia jest większy, tym występuje większe prawdopodobieństwo zawiązania się bliskich kontaktów.

Innym czynnikiem determinującym przyjaźń jest równość. Istnieje dowód, iż judzie lubią, by ich relacje były równorzędne, tzn. by miały taką samą naturę, że każdy zyskuje satysfakcję proporcjonalną do swego wkładu. Jeżeli to zjawisko nie występuje, to partnerzy skłonni są do wycofywania się z interakcji.

Formowanie się przyjaźni i jej tworzenie jest procesem naturalnym, który rodzi się, rozwija i trwa. Jednak najczęściej wcześniej lub później rozpada się w sposób gwałtowny i nie oczekiwany lub też stopniowy, niemal niezauważalny. Przyczyn takiego stanu rzeczy może być wicie, np. malejące możliwości wzajemnego nag^dzar.ia się, zmiana miejsca zamieszkania, pojawienia się osoby bardziej atrakcyjnej.

Autorki w oparciu o przeprowadzone badania uczniów w wieku 7 -15 lat będą starały się odpowiedzieć na następujące pytania: