' R Krugirem. M Obsttild, Cfonuniicr mśeifcyniiiTtdpmi. Teorio ipolitytu T I. Warszaw* 2009 SUN 978-H-0I-I48I4-0. <• by WN PWN 2007
ROZDZIAŁ 9 Ekonomia polityczna i polityka handlowa 317
rysunku 9.3 pokazuje jednak, że w tym rachunku przeoczyliśmy dodatkowe korzyści. które mogą sprawie, że stosowanie ceł będzie korzystniejsze niż wolny handel. Zwiększenie produkcji daje korzyść społeczną, którą mierzy pole powierzchni pod krzywą krańcowego dobrobytu społecznego między .S1 a S*. oznaczonym jako c. W rzeczywistości, rozumując podobnie |ak w przypadku argumentu uwzględniającego terrns oftradc. możemy wykazać, że jeśli taryfa celna jest dostatecznie niska, to pole c musi być zawsze większe niż pole a+b oraz że istnieje pewien poziom taryfy celnej maksymalizującej dobrobyt, przy którym osiągany jest wyższy poziom społecznego dobrobytu niż w przypadku wolnego handlu.
Cena, P
Rysunek 9.3
Zawodność rynku krajowego jako argument na rzecz stosowania cła
Jeżeli produkcja jakiegoś dobra przenosi dodatkową korzyść społeczną (mierzoną na wykresie (b) przez obszar c, nic uwzględniony w wyliczeniu nadwyżki konsumenta), to cłu może się przyczynić do zwiększenia dobrobytu.
Ddary
Argument przeciwko wolnemu handlowi oparty na zawodności rynku krajowego jest szczególnym przypadkiem ogólnej koncepcji znanej w teorii ekonomii jako teoria drugiego najlepszego rozwiązania. Według tej teorii, polityka nieingerencji państwa jest pożądana na jakimś rynku tylko wtedy, kiedy inne rynki sprawnie funkcjonują. Jeśli rak nie jest, to interwencja rządu, która pozornie deformuje system bodźców na jednym rynku, w rzeczywistości może się przyczynić do zwiększenia dobrobytu przez osłabienie konsekwencji deformacji innych rynków. Na przykład jeżeli rynek pracy źle funkcjonuje i nic zapewnia pełnego zatrudnienia, polityka