38

1)    możliwościami eksploatacyjnymi samolotu.

2)    założonymi tolerancjami nawigacyjnymi.

3)    ograniczeniami aparatury fotolotniczej.

4)    ograniczeniami sprzętu fotogrametrycznego,

5)    doborem materiału światłoczułego.

6)    przewidywanymi warunkami oświetleniowymi obiektu.

2. Zdjęcia lotnicze do celów pomiarowych powinny być .prawie pionowe".

Dopuszcza się odchylenie osi głównej kamery od linii pionu do 3'.

3.Skręty zdjęć w stosunku do osi szeregów nie powinny przekraczać 5’.

4.    Dopuszcza się zejście samolotu w bok od projektowanej osi szeregu do 5% terenowego zasięgu zdjęcia.

5.    Dopuszczalne odstępstwo wysokości realizowanego lotu od wysokości projektowanej (jak w § 17) wynosi:

1 j do 2% wysokości fotografowania W poniżej projektowanej wysokości lotu. 2) do 5% wysokości fotografowania W powyżej projektowanej wysokości lotu.

6.    Interwał fotografowania (interwal czasu między wykonaniem kolejnych zdjęć w szeregu) zależy od skali zdjęć, prędkości samolotu, pokrycia podłużnego i wynosi:

A t=^Ł = ^—• -¹°9rP    (oznaczenia jak w § 13)

Przewidywany interwal fotografowania musi być dłuższy od cyklu pracy używanej kamery.

16. Rozmazanie obrazu spowodowane ruchem samolotu w czasie otwarcia migawki kamery wynosi:

f V'f

Aś=V-1-— =    (oznaczenia jak w § 13)

Rozmazanie obrazu spowodowane ruchem samolotu w czasie otwarcia migawki nie może obniżyć jakości fotograficznej zdjęć. Tabela 20.1 przedstawia spodziewaną średnią zdolność rozdzielczą współczesnych zdjęć lotniczych dla niskiego kontrastu obiektów, pozyskanych kamerami typu FMC na stabilizowanym podwieszeniu.

Dopuszczalne nieskompensowane rozmazanie spowodowane ruchem samolotu może wynieść:

1) 1/2 podanej w tabeli nieostrości dla zdjęć w skalach mniejszych od 1 : 6 000,

2) 2/3 podanej w tabeli nieostrości dla zdjęć w skalach większych od 1 :6 000.