608

Prawostronna Walencja sufiksów przymiotnikowych kształtuje się następująco: zdolność przyłączania sufiksów przysłówkowych wykazują wszystkie sufiksy z wyjątkiem dzierżawczego -in- oraz -.sz, ₂-. R z e c z o w n i k i od przymiotników zawierających sufiksy tworzone są zaledwie przez kilka sufiksów, a to głównie przez -ość, -izna, -ka, -ina. Rzeczowniki z innymi wykładnikami są sporadyczne. Sufiksu -ość nie przyłączają tylko sufiksy ekspresywne. Sufiks -izna przyłączają najaktywniejsze sufiksy przymiotnikowe (-ow-: ojc-ow-izna, -sk-: pań-szcz-yzna, rzadziej -1-: zgni-l-izna, -on-: opal-en--izna, -aw₂-: kośl-aw-izna, -at-: rog-ac-izna). Rzeczownikowy sufiks -ka przyłączają sufiksy derywujące przymiotniki odczasownikowe, tj. -an_i, -on-, -t-, -i-: miesz-an-ka, miel-on-ka, bi-t-ka ‘bite mięso’, zgni-l-ka. Sufiks -an_r ponadto wykazuje znaczną aktywność w przyłączaniu sufiksu -ina (miesz-an-ina, siek-an-ina). Por. lewostronna Walencja S_sui„ s. 597-598.

Spośród sufiksów czasownikowych po sufiksach przymiotnikowych może wystąpić -e- oraz -i- (rói-owi-e-ć, wylet-n-i-ć się). Brak zdolności tworzenia derywatów czasownikowych jest właściwy przymiotnikom, które nie tworzą przysłówków, tym, które nie przyłączają sufiksu -ość, oraz tym, które nie przyłączają sufiksu -ka. Por. lewostronna Walencja S_vc(b, s. 615.

Przymiotniki odprzymiotnikowe to tylko ekspresywne i przymiotniki stopniowania bezwzględnego. Możliwe są od czterech typów podstaw: od formacji z najaktywniejszymi sufiksami -ow-, -n- oraz od przymiotników ekspresywnych na -uś-, -uń- i -k,-. Po sufiksach -ow- i -n- mogą wystąpić jednocześnie -aw,- oraz -uś- (róż-ow-awy, rói-owi-usi, mar-n-awy, mar-ni-usi). Po segmentach ekspresywnych może wystąpić tylko -k_r (drobni-uś-ki). Przymiotniki tworzone od innych typów sufiksalnych za pomocą sufiksów różnych od tu wymienionych są rzadkie (por. ciek-aw-ski, ogrom-ni-asty).

Intermorfy będące składnikami złożonych sufiksów przymiotnikowych przyłączają tylko przymiotniki z neutralnymi afiksami -ow-, -n- oraz ekspresyw-nym -uś- (wol-ni-uś-ki, wol-ni-ut-ki, mal-usi-eń-ki, rói-owi-ut-ki, wyjątkowo rodz-oni-ut-ki).

Brak zdolności tworzenia derywatów czasownikowych wyodrębnia przymiotniki odczasownikowe, dzierżawcze i ekspresywne o wygłosie na miękką spółgłoskę. Z tej grupy wydzielają się przymiotniki dzierżawcze i ekspresywne, które nie stanowią podstawy dla rzeczowników abstrakcyjnych na -ość i przysłówka z sufiksem -e. Z kolei od przymiotników dzierżawczych nie tworzy się żadnych derywatów.

4.3.1.2. Intermorfy

(1) Klasyfikacja intermorfów przymiotnikowych

W strukturze przymiotnika mogą wystąpić maksymalnie trzy intermorfy. W pozycji pierwszego intermorfu (I,) pojawia się trzydzieści kilka jednostek, np. -iw-, -ow-, -an-, -ar-, -al-, -icz- (defekt-yw-ny, syn-ow-ski, kub-ań-ski, fabul-ar-ny, osiąg-al-ny, sylab-icz-ny). W pozycji drugiego intermorfu (I₂) występuje dwadzieścia kilka segmentów, np. -at-, -ist-, -on-, -or-, -ar-, -u-(astm-at-ycz-ny, medium-ist-ycz-ny, pretensj-on-al-ny, kurs-or-ycz-ny, sum-ar-ycz-

608