page0808

800

Saint-Eyremont — Saint-Germain-en-Laye

kształcenie otrzymawszy od jezuitów, oddał się następnie nauce prawa w Paryżu; później wstąpił do służby wojskowej_/ walczył w stopniu kapitana pod Rocroy, Nórdlingen i Fryburgiem, a w wojnie hiszpańskiej był mianowany marszałkiem polowym (jen. brygady). Był on zaszczycony przyjaźnią księcia de Conde, posiadał wielki dowcip, bystry rozum i do śmierci niezachwianą swobodę umysłu. Kilka zdań nieostrożnie objaw lonych, dotyczących Mazari-niego, spowodowały uwięzienie jego w Bastylli. W roku 1661 unikając ponownego aresztowania schronił się do Hollandyi, ztamtąd do Anglii, gdzie przebywał na wytwornym dworze Karola II, powszechnie lubiony w towarzyskich gronach stolicy. Saint-Evremont umarł w Londynie 1703 roku. Z licznych jego pism wymieniamy; Comedie des academisles pour la reforma-tion de la langue franęaise (1650), krotochwila pełna dowcipu i żartobliwych pomysłuw; Defense de quelques pieces du theiUre de Corneille; Jugement sur Seneque, Plutarque et Peiron\ Reflexions sur la tragedie aneienne et moderne; Discours sur les historiens franęais. Dzieła jego, jakkolwiek brak im gruntownego zgłębienia przedmiotu, były z powszechnem upodobaniem czytane dla lekkiego, swobodnego, pełnego dowcipu stylu. Zbiór jego dzieł był wydany przez Desmaizeux (2 tomy, Londyn, 1705).

Saint-Felix (Juhjusz de), spółczesny powieściopisarz francuzki, urodził się roku 1836 w departamencie Gard w Langw^redocyi. Młodo przybywszy do Paryża dał się najprzód poznać swemi Poezyjami Rzymskiemi (1860); następnie wydał wiele powieści, z których znaczniejsze: Dalilak, Autbur du monde, le Roman d? Arabelle, Cleopalre rcine dEgypte wierny obraz świata starożytnego, Les nuits de Romę, Reginę, Rosamonde et Rosalinde, les Cousins de satan i wiele innych. W roku 1819 wydał pod przybraną nazwą Trimalcion les Tribuns czyli wizerunki polityczne mówców zgromadzenia prawodawczego. W roku 1851 ogłosił drukiem s.voją Histoir& de Napoleon I roi de Romę, a w następnym roku les Aventures de Cagliostro.

Saint-Germain (hrabia), znany alchymik i awanturnik, przybierający niekiedy nazwiska Ayrnar lub margr. Betmar, prawdwpodobnie Portugalczyk z urodzenia, wystąpił najprzód w roku 1770 w wyższych sferach towarzyskich Paryża. Posiadał niezwykłe wiadomości chemiczne i liczne inne umiejętności, służące mu do nadania sobie pozoru czarnoksiężnika. Ciągle w podróżach potrafił sobie wyjednać w^rstęp na kilku dworach monarchów przez bezczelną chełpliwość, jakoteż dar ^postrzegania ułomności ludzkich i korzystania z łatwowierności. Utrzymywał on, że przeżył 350 lat i że zachowuje się z zdrowiu i w^r sile życia za pomocą cudownego płynu, przedłużającego nieogranicze-aie czas pobytu na tym swiecie. Głosił także, że posiada sztukę tworzenia drogich kamieni i zgłębiania tajemnic przyszłości. Byłby mógł się w^rsławić przez swe nadzwyczajne zdolności i ogrom nauki, gdyby nie dążył do chwały na drogach przewrotności. Umarł 1795 r.

Saint-Germain-en-Laye, miasto posiadające 12,000 ludności, o pięć mil na wschód od Paryża, na wzgórzu wzdłuz Sekwany położone, słynie z zamku, ulubionej rezydencyi królów francuzkich, począwszy od Franciszka I aż do Ludwika XIV. Henryk II, Karol IV i Ludwik XIV w nim przyszli na świat. Po śmierci swej matki Anny Austryjackiej, Ludwik XIV obrał rezydencyją w Saint-Germain. Rozprzestrzenił zamek i ogród i znaczne przedsięwziął zmiany; z jego rozkazu wykończony także został wspaniały taras rozpoczęty za Henryka IV. Następnie przeznaczył zamek w Saint-Germain za pomieszkanie ulubionej księżnie de la Valliere. W późniejszym czasie przebywał tu