(Pedagogika społeczna, zagadnienia bibliotekarstwa i czytelnictwa z dziejów pracy społecznej i oświatowej) prace R. Wroczyńskiego „Wprowadzenie do pedagogiki społecznej", „Wychowanie poza szkołą”, „Praca oświatowa. Rozwój, systemy, problematyka", prace Aleksandra Kamińskiego „Funkcje pedagogiki społecznej". „Czas wolny i jego problematyka społeczno-wychowawcza" Na podkreślenie zasługują również prace np. innych autorów np E. Trempały „Integracja podstawowych środowisk wychowawczych a rezultaty pracy pedagogicznej szkoły" czy „Teoria i organizacja pracy środowiskowej w osiedlu mieszkaniowym" pod red. I. Lapalczyk i W. Pawłowskiej, czy prace S. Kawuli „Rodzina wiejska a wychowanie na wsi" oraz „Pedagogika i potrzeby społeczne" pod redakcją J. Wołczyka i R. Wroczyńskiego.
III okres przypada na lata 80’
Dekada lat 80’ przynosi dramaty tożsamości, obraża progi i ograniczenia rozwoju myśli i praktyki pedagogicznej. Kontynuowane są poszukiwania empiryczne i przemyślenia teoretyczne głównie w obszarach dystansujących się do aktualnych wydarzeń politycznych. Definiowane są nowe obszary zagrożeń społecznych. Wraz z samokrytyką pojawia się tendencja powrotu do pierwotnych źródeł. Zostają otwarte nowe ośrodki pedagogiki społecznej w Olsztynie i Zielonej Górze (WSP). Do znaczących prac, które ukoronowały się w tym okresie, należą: „Studia z pedagogiki społecznej" S. Kawuli; „Elementy diagnostyki społecznej" pod red. I. Lepalczyka i J. Badery.
IV Okres przypada na lata 90' i przełom XX/XXI wieku. Wprowadzenie reformy (nowy podział administracji kraju, ubezpieczenia społeczne, służba zdrowia, system edukacji) rodzą nowe nadzieje i jednocześnie napięcia społeczne. Rośnie zapotrzebowanie na myśl naukową pedagogiki społecznej i rozwiązania racjonalne w pracy socjalnej. Do