all27 122

Sie

*^sP^v>

Pil

'²i«S

^c 1 nie zda eJ

^C2asem^ M nagród^

^r roanipulo^ ę oraz tłum«2

maj.

owsłrętpsyck| fają naichzod] tróli wagiijem sniem o iw ikże powodow brania udan

> oczekuje wśj iktują łagodni ,to$powodw

toj mąz pw cnizenu m ie iobjitrz}^

partr^l

należy jednak do rodzin „dysfunkcyjnych" .'Rodziny te mają tendencję albo do sztywnych, nieprzejednanych postaw i surowego systemu wartości, albo są nadopiekuńcze wobec swoich dzieci, a rodzice nie pozwalają dzieciom na niezależność, lub też w rodzinie panuje chaos. Rodziny takie są również niezdolne do rozwiązywania problemów, które się pojawiają, i mogą potrzebować „chorej" osoby, aby inni członkowie rodziny zaczęli komunikować się między sobą. W tej sytuacji, aby kobieta wyzdrowiała, terapia może być potrzebna całej rodzinie.

Niektóre dłużej chorujące na anoreksję pacjentki mogą mieć poczucie, że nie wyzdrowieją pozostając w obecnych związkach i relacjach. Taka sytuacja jest bardziej prawdopodobna, jeśli kobieta wyszła za mąż już po zachorowaniu na jadłowstręt psychiczny. W tym czasie męża pociągała szczupła, delikatna, zależna kobieta, mająca poważny problem. Być może szukał kobiety, którą musiałby się opiekować i z troski o nią czerpać wiele satysfakcji. Jeśli ona wyzdrowieje i stanie się mniej zależna, on może czuć się źle, a także uważać, że nie będzie odgrywał satysfakcjonującej go do tej pory roli. Może to powodować problemy rodzinne, do których rozwiązania potrzebna jest fachowa pomoc. Małżeństwu grozi rozpad lub separacja.

Jeśli problem pojawia się w okresie dorastania i jest to problem natury seksuologicznej lub ginekologicznej, młoda kobieta może skorzystać z pomocy specjalisty, którego wybierze.

Rodzice dziewczyny chorującej na jadłowstręt psychiczny mogą także potrzebować wsparcia. Grupy wsparcia dla rodziców dostarczają potrzebnych informacji i podtrzymują na duchu, mogą też pomóc rodzicom w głębszym wniknięciu w problemy ich córki.

Część kobiet cierpiących na anoreksję otrzymuje znaczną pomoc już po odżywieniu, aby mogły rozwiązać swoje dotychczasowe problemy. Pomoc tę oferują grupy wsparcia, złożone z cho-rych na jadłowstręt psychiczny i tych, którzy prawie lub całkiem zostali z choroby wyleczeni. Można też^łącztfć się tło terapii w małej grupie, gdzie lekarz lub terapeuta ma ułatwić chorym rozmowę o ich problemach i możliwościach ich Mzezwijcięża-nia. Udział w obydwu grupach zazwyczaj przynosi dobre rezultaty, jeśli należą do nich ludzie o podobnych potrzebach, na przykład osoby w zbliżonym wieku, osoby pracujące, lub o po