bio1

Wpływ układu autonomicznego

NA NARZĄDY WYKONAWCZE

» Większość narządów jest unerwiona równocześnie przez włókna z obu części układu autonomicznego

ł włókna przywspółczulne są jednak mniej rozpowszechnione

• w niektórych miejscach brakuje ich zupełnie, np. w

• mięśniach przywłosowych

• gruczołach potowych

• śledzionie

• komorach serca

• niektórych naczyniach krwionośnych

* W narządach unerwionych podwójnie stwierdza się najczęściej czynnościowy antagonizm

♦ jakąś czynność jeden z tych układów pobudza, drugi hamuje

♦ nie ma jednak stałego podziału na pobudzającą i hamującą część

• oznacza to, że dana część układu autonomicznego pobudza jakąś czynność, ale w innej może działać hamująco

♦ niekiedy (rzadko) zachodzi współdziałanie obu części układu w pobudzeniu jednej czynności lub narządu

• np. gruczoły ślinowe wydzielają po pobudzeniu zarówno układu współczulnego, jak i przy współczuł nego

• pod wpływem współczulnego - wydziela się mała ilość śliny gęstej

• pod wpływem przywspółczulnego - obfite wydzielanie śliny wodnistej Obydwa układy znajdują się cały czas w stanie napięcia

♦ w warunkach fizjologicznych istnieje stale pewna równowaga

• jednak jeden z układów może przeważać i wówczas może dojść do:

• fizjologicznej sympatykotonii - zwiększonego napięcia układu współczulnego

• fizjologicznej wagotonii - zwiększonego napięcia układu przywspółczulnego

♦ w stanach chorobowych równowaga może ulec przesunięciu na korzyść jednego z układów

• wówczas występuje nieprawidłowo silna sympatykotonia lub wagotonia

• jest to przyczyną wielu dolegliwości

• nadmierna wagotonia

• biegunki

• duszność

• bóle jelitowe

167