CCF20120325008

Testy

b. w tym samym czasie co oczekiwane pobudzenie zatokowe

^ później niż oczekiwane pobudzenie zatokowe d. a i b prawdziwe

2. Miarowy rytm komoro wy o częstości 40 — 100/min to:

a. zastępczy rytm komorowy

S przyspieszony rytm komorowy

c. częstoskurcz komorowy

d. chaotyczny rytm komorowy

3. Aberracja przewodzenia śródkotnoro-wego spowodowana jest:

przewodzeniem pobudzeń w okresie względnej refrakcji odnóg pęczka Hisa

b. utrwalonymi blokami odnóg pęczka Hisa

c. zespołami preekscytacji

d. żadne z powyższych

4. W niemiarowości zatokowej bezładnej zmiany częstości rytmu:

a. zależą od fazy oddechowej

b. zależą od ułożenia badanego

tnie zależą od fazy oddechowej , prawidłowe b i c

5. Salwy pobudzeń przedsionkowych charakteryzują się występowaniem bezpośrednio po sobie:

a. dwóch pobudzeń przedsionko-wych

do 5 pobudzeń przedsionkowych

c. 6 do 15 pobudzeń przedsionkowych

d. powyżej 15 pobudzeń przedsionkowych

6. Blok przedniej wiązki lewej odnogi charakteryzuje:

a. czas trwania zespołów QRS poniżej 0,12 s

b. patologiczny lewogram

c. małe załamki R i głębokie S w odprowadzeniach II, III, uVF wszystkie prawidłowe

7. Pęczek Kenta łączy:

przedsionek z komorą serca

b. przedsionek z pęczkiem Hisa

c. przedsionek z węzłem a-v

d. pęczek Hisa z komorą serca

8. Opóźnienie zwrotu ujemnego w odprowadzeniach V5 i V6 należy do kryteriów diagnostycznych:

a. choroby niedokrwiennej serca

b. bloków odnogi lewej pęczka Hisa gy przerostu lewej komory

(3) prawidłowe b i c

9. Blok przedsionkowo-komorowy może być następstwem:

a. zapalenia mięśnia serca

b. choroby niedokrwiennej mięśnia serca

c. przedawkowania glikozydów na-

aparstnicy

wszystkie prawidłowe

10. W bloku a-v II stopnia typ II odstęp PQ:

a. ulega stopniowemu wydłużeniu aż do wypadnięcia zespołu QRS

b. jest najkrótszy w pierwszej ewolucji po wypadnięciu zespołu QRS

ęjłjest stały we wszystkich ewolucjach

d. nie ma znaczenia jako kryterium diagnostyczne bloku a-v II stopnia

Test 9

1. W przeroście lewej komory stwierdza się:

^ zwiększenie amplitudy zalamka R w odprowadzeniach V5 i V6.

b. zwiększenie amplitudy zalamków R we wszystkich odprowadzeniach przedsercowych

c. wysokie symetryczne załamki. T w odprowadzeniach V5 i V6

d. brak zalamków S w odprowadzeniach VI i V2

2. Przerost prawego przedsionka cechują:

fa) wysokie (>2,5 mm) załamki ^ P w II, III, aVF

b. dwugarbne załamki P w II, III, aVF

c. dodatnio-ujenule załamki P w VI

d. a i c prawdziwe

3. Zespół wczesnej repolaryzacji komór charakteryzuje się:

a. występowaniem napadowych ^ częstoskurczów Ig) uniesieniem punktu J i odcinka . ST

c. oba powyższe są prawdziwe

d. żadne nie jest prawdziwe

4. Objawem hipokaliemii w zapisie EKG może być:

a. wysoki, symetryczny załamek T (bj spłaszczony lub odwrócony za- . łamek T

c. ujemny załamek U

d. b i c prawdziwe

5. W przeroście lewej komory stwierdza się niżej wymienione cechy z wyjątkiem:

a. opóźniony zwrot ujemny ponad 0,05 s w odprowadzeniach V5, V6

b. suma zalamków S w odprowadzeniu VI i R w V5 lub V6 większa od 35 mm

ici suma załamków R w odprowadzeniu VI i S w V5 lub V6 większa od 20 mm

d. odcinek ST obniżony skośnie ku dołowi

6. Z poniższych stwierdzeń prawdziwe jest:

a. obniżenie odcinka ST i ujemny załamek T są najbardziej charakterystyczne dla przeciążenia rozkurczowego lewej komory

. bl w przeroście lewej komory czę-

^ sto stwierdza się odchylenie osi elektrycznej serca w lewo

c. dla rozpoznania przerostu lewej komory wystarczające jest stwierdzenie wzrostu amplitudy załamka R w odprowadzeniu V5 lub V6 do 26 mm

d. wartość rozpoznawcza zmian odcinka ST i załamka T w przeroście lewej komory wzrasta u osób zażywających preparaty naparstnicy

7. Przerost prawej komory cechują;

a. opóźniony zwrot ujemny ponad 0,035 s w odprowadzeniach VI. V2

b. odchylenie osi elektrycznej serca w prawo powyżej +110 stopni

c. załamek R w odprowadzeniu VI mniejszy od załamka S prawdziwe a i b

8. Sztuczny rozrusznik serca stymulujący prawą komorę serca powoduje, że kształt zespołów QRS przypomina:

'S) blok lewej odnogi pęczka Hisa

d. blok przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa

c. blok tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa

d. blok prawej odnogi pęczka Hisa

9. Dla zapalenia osierdzia charakterystyczne jest:

a. poziome obniżenie odcinka ST

c. skrócenie odcinka ST

d. wydłużenie odcinka ST

133