Mniej więcej w tym samym czasie co stoicyzm zrodził się drugi nurt filozoficzny, od imienia swego założyciela Epikura nazwany epikureizmem. Epikur (341-271 p.n.e.) urodził się na wyspie Samos, w wieku 18 lat przybył do Aten, słuchał nauk atomistów i sceptyków, i tu w 306 r. p.n.e. założył w zakupionym sadzie własną szkołę. Z czasem zaczęto ją nawet nazywać ogrodem Epikura, a samych epikurejczyków - filozofami ogrodu. Najbardziej wyróżniającym się uczniem Epikura był Metrodoras z Lampsaku. Także w czasach rzymskich epikureizm znalazł swoich kontynuatorów w osobach poetów Horacego (65-8 p.n.e.) i Lukrecjusza (95-55 p.n.e.). Ten ostatni napisał dzieło po łacinie zatytułowane De rerum natura (O naturze rzeczy), będące najważniejszym źródłem filozofii epikurejskiej.
Zagadnienia fizyczne - atomizm
Budowę świata wyobrażał sobie Epikur na sposób materialistyczny; jego zdaniem istnieją tylko ciała, które człowiek postrzega zmysłami, oraz próżnia, w której możliwy jest ruch. Nawiązywał do atomizmu Demokryta; twierdził, że wszelkie ciała składają się z atomów. Atomy różnią się między sobą kształtem, wielkością i ciężarem. Znajdują się w próżni i z powodu swego ciężaru wciąż opadają; niektóre zderzają się ze sobą, łączą i w ten sposób powstają przedmioty. Ponieważ zarówno ilość atomów, jak i rozmiar próżni są nieskończone, Epikur zakładał, że może istnieć nieskończenie wiele alternatywnych światów.
Zagadnienia epistemologiczne i logicznej sensualizm Teorię poznania nazywał Epikur kanoniką, miała ona służyć odróżnieniu prawdy od iluzji. Jej podstawą było przekonanie, że wszelkie poznanie odbywa się za pomocą zmysłów. Od przedmiotów złożonych z atomów odrywają się ich podobizny (debla), które następnie, przechwycone przez organy zmysłowe, zostają odciśnięte w materialnej, składającej się ze specjalnych atomów, duszy. To, co ukazują zmysły, jest prawdą, błąd może pojawić się dopiero w ludzkim sądzie. Pewność w poznaniu osiąga się przez porównywanie różnych zjawisk, przez doszukiwanie się analogii, tworzenie wstępnych pojęć, które następnie są przekształcane przez rozum w mniemania. Czy mniemania są prawdziwe okazuje się dopiero po ponownym skonfrontowaniu ich z doświadczeniem zmysłowym.
Popiersie Epikura, artysta nieznany.
EPIKUREIZM - szczęścił utożsamione z przyjemnością rozumianą jako brak cierpień i zmartwień (ataraksja); źródłem nieszczęścia lęki przed poczuciem niespełnieni* cierpieniem, bogami, śmiercią; atomizm w fizyce; sensualizm j i empiryzm w teorii i poznania.