Testy
Testy
b. w tym samym czasie co oczekiwane pobudzenie zatokowe
(cy później niż oczekiwane pobudzenie zatokowe d. a i b prawdziwe
2. Miarowy rytm komorowy o częstości 40 — 100/min to:
a. zastępczy rytm komorowy przyspieszony rytm komorowy
c. częstoskurcz komorowy
d. chaotyczny rytm komorowy
3. Aberracja przewodzenia śródkomoro-wego spowodowana jest:
przewodzeniem pobudzeń w okresie względnej refrakcji odnóg pęczka Hisa
b. utrwalonymi blokami odnóg pęczka Hisa
c. zespołami preekscytacji
d. żadne z powyższych
4. W niemiarowości zatokowej bezładnej zmiany częstości rytmu:
a. zależą od fazy oddechowej
b. 2ależą od ułożenia badanego
tnie zależą od fazy oddechowej , prawidłowe b i c
5. Salwy pobudzeń przedsionkowych charakteryzują się występowaniem bezpośrednio po sobie:
a. dwóch pobudzeń przedsionko-, _ wych
do 5 pobudzeń przedsionkowych
c. 6 do 15 pobudzeń przedsionkowych
d. powyżej 15 pobudzeń przedsionkowych
— 6. Blok przedniej wiązki lewej odnogi charakteryzuje:
a. czas trwania zespołów QRS poniżej 0,12 s
b. patologiczny lewogram
c. małe załamki R i głębokie S w odprowadzeniach II, III, aVF wszystkie prawidłowe
7. Pęczek Kenta łączy:
® przedsionek z komorą serca
b. przedsionek z pęczkiem Hisa
c. przedsionek z węzłem a-v
d. pęczek Hisa z komorą serca
8. Opóźnienie zwrotu ujemnego w odprowadzeniach V5 i V6 należy do kryteriów diagnostycznych:
a. choroby niedokrwiennej serca
b. bloków odnogi lewej pęczka Hisa
Ci przerostu lewej komory
01 prawidłowe b i c
9. Blok przedsionkowo-komorowy może być następstwem:
a. zapalenia mięśnia serca
b. choroby niedokrwiennej mięśnia serca
c. przedawkowania glikozydów na-parstnicy
^dj wszystkie prawidłowe
10. W bloku a-v II stopnia typ II odstęp PQ:
a. ulega stopniowemu wydłużeniu aż do wypadnięcia zespołu QRS
b. jest najkrótszy w pierwszej ewolucji po wypadnięciu zespołu QRS
ęj) jest stały we wszystkich ewolucjach
d. nie ma znaczenia jako kryterium diagnostyczne bloku a-v II stopnia
I. W przeroście lewej komory stwierdza się:
0 zwiększenie amplitudy załamka R w odprowadzeniach V5 i V6.
b. zwiększenie amplitudy załamków R we wszystkich odprowadzeniach przedsercowych
c. wysokie symetryczne załamki. T w odprowadzeniach V5 i V6
d. brak zalamków S w odprowadzeniach VI i V2
2. Przerost prawego przedsionka cechują:
(a) wysokie (> 2,5 rwn) zalamki ^ P w II, III, aVF
b. dwugarbne załamki P w II, III, aVF
c. dodatnio-ujemile zalamki P w VI
d. a i c prawdziwe
3. Zespól wczesnej repolaryzacji komór charakteryzuje się:
a. występowaniem napadowych ^ częstoskurczów Ibj uniesieniem punktu J i odcinka . ST
c. oba powyższe są prawdziwe
d. żadne nie jest prawdziwe
4. Objawem hipokaliemii w zapisie EKG może być:
a. wysoki, symetryczny załamek T :b, spłaszczony lub odwrócony za- . łamek T
c. ujemny zalamek U
d. b i c prawdziwe
5. W przeroście lewej komory stwierdza się niżej wymienione cechy z wyjątkiem:
a. opóźniony zwrot ujemny ponad 0,05 s w odprowadzeniach V5, V6
b. suma zalamków S w odprowadzeniu VI i R w V5 lub V6 większa od 35 mm
tci suma zalamków R w odprowadzeniu VI i S w V5 lub V6 większa od 20 mm
d. odcinek ST obniżony skośnie ku dołowi
6. Z poniższych stwierdzeń prawdziwe
a. obniżenie odcinka ST i ujemny zalamek T są najbardziej charakterystyczne dla przeciążenia rozkurczowego lewej komory
.67 w przeroście lewej komory czę-
^ sto stwierdza się odchylenie osi elektrycznej serca w lewo
c. dla rozpoznania przerostu lewej komory wystarczające jest stwierdzenie wzrostu amplitudy zalamka R w odprowadzeniu V5 lub V6 do 26 mm
d. wartość rozpoznawcza zmian odcinka ST i zalamka T w przeroście lewej komory wzrasta u osób zażywających preparaty naparstnicy
7. Przerost prawej komory cechują:
a. opóźniony zwrot ujemny ponad 0,035 s w odprowadzeniach VI. V2
b. odchylenie osi elektrycznej serca w prawo powyżej +110 stopni
c. załamek R w odprowadzeniu VI mniejszy od zalamka S prawdziwe a i b
8. Sztuczny rozrusznik serca stymulujący prawą komorę serca powoduje, że kształt zespołów QRS przypomina:
blok lewej odnogi pęczka Hisa
o. blok przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa
c. blok tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa
d. blok prawej odnogi pęczka Hisa
9. Dla zapalenia osierdzia charakterystyczne jest:
a. poziome obniżenie odcinka ST Qj). poziome uniesienie odcinka ST
c. skrócenie odcinka ST
d. wydłużenie odcinka ST
£
133