CCI20110305012

yj.

5?

Stanisław Czesław Michałowski ■' »    £

■ :-yr

też dojrzałego zrozumienia i miłości. Dlatego nasze stałe wrastanie w sferę | ducha musi prowadzić do życia taką pełnią, byśmy zaofiarowali młodym całościową alternatywę, gdy dokonują wyborów na całe życie i podejmują ^: V brzemienne w skutkach decyzje. Aby to nastąpiło potrzebna jest stała • refleksja nad codziennym naszym postępowaniem życiowym. Spróbuj więc sobie odpowiedzieć w sumieniu na poniższe pytania:

HRilj

1.    Czy mam odwagę mówić prawdę?

2.    Czy jestem tolerancyjny wobec poglądów i przekonań niezgodnych

■ • p    ‘    J

□stępuję w stosunku do ucznia zgodnie z własnym sumie- ■■ czy z odgórnymi nakazami?

4.    Czy dbam o to, by moi uczniowie przestrzegali praw ludzkich we wzajemnych kontaktach?

5.    Czy nie zmuszam uczniów do czynów niezgodnych z ich sumie- -X mem, przekonaniami lub poczuciem uczniowskiej solidarności?,Ę

6.    Czy pomagam im w ustaleniu właściwej hierarchii wartości?

7.    Czy uczniowie czują się bezpiecznie na moich lekcjach?

8.    Czy mam świadomość, że przede wszystkim ja, człowiek dojrzały, mam możliwość rozpoznania sytuacji konfliktowej i możliwość załagodzenia jej?

9.    Czy stwarzam każdemu człowiekowi możliwość przeżycia poczucia własnej godności? Czy daję szansę osiągnięcia sukcesu?

10.    Czy i jakie niedobre uczucia budzę swoim postępowaniem w moich uczniach?

11.    Czy nie stosuję odpowiedzialności zbiorowej?

12.    Czy nie poniżam ucznia, ośmieszając go wobec rówieśników?

13.    Czy nie tłamszę, zamiast pomagać rozwijać się?

14.    Czy uczę przez działanie i odkrywanie, a nie tylko reprodukowanie wiedzy?

15.    Czy nie ograniczam prawa ucznia do wypoczynku niewłaściwą organizacją pracy i spychaniem nauki na dom?

16.    Czy nie zabijam w dzieciach ciekawości poznawania świata, aktywności, która tak męczy dorosłych?

17.    Czy ocena nie jest moją „bronią i berłem”?

18.    Czy nie hołduję tylko idei rywalizacji dając nielicznym możność przeżycia sukcesu?

Jeśli odpowiedziałeś sobie na powyższe pytania, przeczytaj poniższe rady, które być może pomogą Ci w pracy edukacyjno-formacyjnej.

Oto one:

1.    Mniej nauczaj, więcej dziel się swoimi odczuciami.

2.    Bądź uważny, skierowany na dzieci.    ‘

3.    TSTpini    nom i A    ~ J-----*

z moimi.-

mem,

m

36®!.

4.    Skupiaj uwagę dzieci, nie nudź.

5.    Nie martw się, jeśli nie znasz nazw wszystkich roślin czy zwierząt.

-6. Poczucie radości i szczęścia powinno przenikać wszystkie twoje

przeżycia, wzmacniać dobry nastrój ucznia.

7.    Poziom uczenia wyznacza przygotowanie twoich uczniów, a nie twoja wiedza.

8.    Raczej prowadź i pociągaj, niż popychaj.

9.    Wykorzystaj pytania, aby uaktywnić swoich uczniów.

10.    Pamiętaj, żeby to, co mówisz dotyczyło konkretnego zachowania dziecka, a nie jego cech.

11.    Nie oceniaj, nie interpretuj tego, co dziecko robi. Zamiast tego powiedz mu jakie uczucia w Tobie budzi jego zachowanie, a jeszcze lepiej okazuj mu swoje pozytywne uczucia.

12.    Unikaj mówienia słów nigdy, zawsze, nikt i wszyscy. Mów tylko

0    konkretnych zachowaniach dziecka okazując mu pełne zaufanie.

13.    Przekaż innym pełną informację o dziecku, to znaczy także wszystko dobre, co da się powiedzieć o jego zachowaniu.

14.    Powstrzymaj się od dawania dziecku „dobrych rad”. Pomóż każdemu z nich decydować o sobie dostarczając informacji o tym, jak odbierasz jego zachowanie.

15.    Przekonaj ucznia, że naprawdę lubisz go uczyć poprzez właściwe tempo mówienia, zapał, określenie celu i pokazanie korzyści.

16.    Przypominaj informację, kiedy uczeń zaczyna ją zapominać.

17.    Polegaj na nim, stawiaj na niego, wierz w jego możliwości.

18.    Bądź dla niego oparciem, bądź po jego stronie, nie oszukuj go oraz dotrzymuj przyrzeczeń

19.    Udzielaj odpowiedzi na najtrudniejsze pytania pokazując mu zarazem, że jesteś człowiekiem omylnym i popełniającym błędy.

20.    Jeśli coś się nie uda, zrozum go, ale nie okazuj litości, zachęć do dalszej pracy. Chwal go za wszystko, co da się pochwalić i zachęcaj do chwalenia się kolejnymi osiągnięciami.

21.    Nie przerywaj, kiedy mówi pozwalając kontynuować Twoją myśl (na jego sposób) oraz słuchaj uważnie upewniając się, że dobrze rozumiesz.

22.    Zachęcaj do krytycznego myślenia mówiąc mu często jak podoba Ci się jego praca, doceniaj go. Rozwijaj jego samodzielność.

23.    Odnoś do rzeczywistości to, czego go uczysz — niech praktyka uzupełnia teorię. Stosuj metody nauczania, bądź nieszablonowy

1    ekscytujący. W ten sposób będziesz rozwijał jego samodzielność.

24.    Kończ zajęcia w takim momencie, żeby uczeń miał uczucie niedosytu (jak w dobrym serialu) poprzez stawianie propozycji: „Proponuję, aby...”, „Sugeruję, by...”, „Chciałbym, abyście wzięli pod uwagę to, że...”