elementy kompozycji fotograficznejd

Uproszczenie artystyczne wynika z prawa syntezy. Uproszczenie polega na oszczędności elementów obrazu. Nie zawsze uproszczenie daje dobre wyniki; przeprowadzone za daleko zuboża obraz.

Logika plastyczna musi mieć wyraz plastyczny. Musi wynikać z całokształtu treści artystycznej obrazu: tak z tematu, jak z formy.

Logika tematu obrazu wypływa ze stosunku pomiędzy poszczególnymi elementami tematycznymi. Na logikę wpływa zwartość i jedność obrazu. Mogę być w nim przeciwstawienia, stanowczo nie może być przypadkowych zestawień.

Logika jest jedną z podstaw dzieła. Logika wynika z zestawień i przeciwstawień i przyczynia się do czytelności obrazu.

Właśnie logika plastyczna tematu prowadzi do syntezy. Odrzucenie zbędnych elementów obrazu, Jego przypadkowych szczegółów, niedopowiedzianych fragmentów — to synteza, a zarazem środek logicznego wypowiedzenia się artysty.

Fotografa artystę obowiązuje również logika formy. Forma musi być logicznie związana z tematem. Logika formy zależy' nie tylko od jej stosunku do tematu, ale i od stosunku pomiędzy poszczególnymi elementami formalnymi obrazu. Tu również nie może być przypadkowych zestawień.

W dziele sztuki nic może być nic przypadkowego, choć obraz fotografa artysty niejednokrotnie powstaje przypadkowo.

Często obraz Jest jedynie pozornie nieiogiczny. Wzbudza on wówczas w odbiorcy pewien niepokój. Niepokój ten Jest również wzruszeniem i może być wykorzystany celowo przy konstruowaniu obrazu. Właśnie on wprowadza nastrój, na tle którego treść zawarta w obrazie występ! tym mocniej. Artysta chcąc poruszyć odbiorcę, chcąc zwrócić jego uwagę na obraz, stosuje niespodziewane zestawienie tematyczne lub niespotykane rozwiązanie formalne tylko po to. aby mu zakomunikować konkretną, jasną treść.

Deformacja jest metodą, wynikającą wbrew pozorom z prawa syntezy. W wielu wypadkach daje ona wyniki nadspodziewanie korzystne.

Zastosowanie deformacji w fotografii nie jest łatwe, powinna ona wynikać z technicznych właściwości warsztatu. Deformacją będzie zastosowanie niespodziewanego wycinka. Będzie nią wykorzystanie skrótów perspektywicznych, niedostrzegalnych okiem. Deformacją będzie użycie obiektywu szerokokątowego w celu przerysowania perspektywy, względnie wąskokątowego w celu zatłoczenia przestrzeni. Typowym przykładem deformacji fotograficznej jest zastosowanie filtrów oranżowych dla emulsji panchromatycznej, powodujących nienaturalne przyciemnienie nieba aż do wartości czerni. Przykładami deformacji są. a właściwie mogą być, metody, tzw. tonorozdziclcze, przy pomocy których fotograf artysta nie tylko zwęża zakres tonów negatywu, lecz świadomie zmienia układ tonalny obrazu. To samo można powiedzieć o technikach chromianowych. a nawet w pewnej mierze o technice powiększeń bromowych, gdzie przy pomocy doświetlania i częściowego wywoływania

131