Farmakologia wykład007

2.    Mogą stanowić przygotowanie do fazy II biotransformacji

3.    Mogą zmienić charakter leku - czyli kierunek i siłę działania

Powstające metabolity w czasie I fazy mogą być farmakologicznie nieaktywne i w takiej postaci zostać wydalone lub mogą tworzyć związki o działaniu leczniczym silniejszym niż pierwotnie podany lek.

Przykładem aktywnych metabolitów może być dezmetyloimipramina (metabolit imipraminy), czy N-acetyloprokainamid (metabolit prokainami duł oraz morfina jako metabolit kodeiny.

Reakcje II fazy - to procesy syntezy a więc: acetylacja, sprzęganie z aminokwasami np. glicyną, kwasem glukuronowym czy siarkowym. A więc sprzęganie polega na łączeniu się leku lub jego metabolitu z endogennymi substratami (siarczanem, kwasem octowym, węglowodanem, aminokwasem).

W reakcjach tych powstają związki nieczynne, niespolaryzowane, które szybko ulegają eliminacji z ustroju.

Szybkość biotransformacji zależy m. in. od czynników genetycznych, które warunkują zdolność organizmu do szybkiego lub wolnego metabolizmu określonych leków.

Czynniki wpływające na metabolizm leków

1. Genetyczne - najważniejszy jest genetycznie uwarunkowany

poliformizm. Np. pod kontrolą genetyczną przebiega acetylacja izoniazydu.

7