image 023

Powierzchnia skuteczna i długość skuteczna anteny 23

Dla częstotliwości fi = 415 MHz podobne obliczenia prowadzą do wyniku:

_{r =} jW - Zę _ __{0j 055g +    399}    (1.28)

^zwel "H Zc

oraz

|r|»0,4    1-| r |²«0,51[dB]    (1.29)

W tym przypadku | T |² ra 0,16 co oznacza, że odbiciu ulega 16% energii padającej na zaciski wejściowe anteny. Warto pamiętać, że w przypadku anten nadawczych energia ta, jeśli nadajnik nie jest odpowiednio zabezpieczony, powraca do do generatora i może zakłócić jego stabilną pracę. W wielu zastosowaniach dopuszcza się WFS wejściowy anteny nawet na poziomie 2. Oznacza to w istocie, że dopuszczamy | T |« 0,33, czyli odbicie mocy na poziomie ok. 11% {L₀db ~ 0,5 dB).

W przypadku wybranych typów anten można oczekiwać innych źródeł strat, np. w antenach mikropaskowych wystąpią straty w podłożu dielektrycznym oraz straty związane z przeniesieniem mocy wejściowej do fal powierzchniowych.

W przypadku anten odbiorczych można oczekiwać dodatkowego źródła strat wynikającego z niedopasowania polaryzacyjnego. Jakkolwiek precyzyjna definicja tych strat będzie przedstawiona w rozdziale dotyczącym parametrów polaryzacyjnych, warto również w tym miejscu zasygnalizować istnienie problemu. Najczęściej mamy do czynienia z dwoma przypadkami. W pierwszym, anteny: nadawcza i odbiorcza są identyczne co do kształtu (pracują z polami o takiej samej polaryzacji), ale nie są ustawione względem siebie tak, aby uzyskać maksymalną wartość sygnału w antenie odbiorczej. W drugim przypadku anteny: nadawcza i odbiorcza wytwarzają pola e-m o różnych polaryzacjach, np. kołowej i liniowej. Jako że antena pracująca z polaryzacją liniową może odebrać tylko jedną składową fali spolaryzowanej kołowo, mamy do czynienia z utratą połowy mocy. Zagadnienie dopasowania polaryzacyjnego jest szczególnie istotne w systemach łączności satelitarnej, gdyż wiąże się z orientacją przestrzenną pojazdów kosmicznych względem ziemi.

1.5 Powierzchnia skuteczna i długość skuteczna anteny

Powierzchnia skuteczna anteny jest parametrem charakteryzującym anteny odbiorcze. Jakkolwiek nazwa sugeruje, że parametr ten dotyczy anten o wyraźnej aperturze, stosuje się go jednak również do opisu własności anten o jednym wymiarze (np. anten liniowych, dipoli).