image 18 (2)

I zgniłem.

A On zmartwychwstał Mówi wieść.

Kogo ja wołam północną godziną, gdy ziemia śpi?

—    Ciebie ja wołam północną godziną krzykiem mej

krwi.

Kto mnie podnosi, kiedy upadam z ubóstwa sił?

—    Ty mnie podnosisz, zawsześ w niedoli tuż przy mnie

był.

Kogom ja w sobie poczuł w zachwycie na szczycie gór?

—    Ciebiem ja poczuł, byłeś w poszumie anielskich piór. Kto na mym łożu zbierał w poduszkę sieroce łzy?

—    Ty w mej poduszce i w Chlebie moim mieszkałeś Ty. Gdzie mnie położy nadzieja, kiedy skryje mnie grób?

—    Moja nadzieja dziś mnie już kładzie u Twoich stóp. Komu zaśpiewam, komu się wtedy zegnę do nóg?

—    Tobie zaśpiewam, u Twoich kolan, Tyś jest mój Bóg! Kto mnie nastroił jak srebrną lirę weselem barw?

—    Tyś mnie nastroił, o stroicielu anielskich harf.

O wy ojcowie i matki, i dzieci,

Pokój sercu waszemu!

Siedem długich miesięcy leżałem złamany chorobą, Siedem długich miesięcy boleść md rwała wnętrzności, Ale ósmego miesiąca — zdrowie trysnęło z mych kości! Słuchajcie: ósmego miesiąca zdrowie trysnęło z mych

kości!

*■»

75