0.05 X(\) - 3,84
X&rodti > 0,05 X(l>
Uzyskaliśmy silne potwierdzenie istotności różnicy działania środków owadobójczych na korzyść środka A. Poza tym widzimy, że obliczone składniki X2 po zsumowaniu dają rzeczywiście wartość X2 dla testu ogólnego:
X2pr6ty + xlarńc + xL«* = 2,75 + 2,62 + 10,95 = 16,32 = X2
6.2.4 Kombinowany test niejednorodności i zgodności
Poprzednio (por. punkt 6.2.1) omawiany test porównywania k częstości za pomocą tablicy kontyngencji 2 x k. czy też, gdyby powiedzieć to innymi słowami, test braku związku (niezależności) między dwoma klasyfikacjami (zakładającymi podział odpowiednio na dwie oraz k kategorii) wymagał takiego wyznaczania liczebności oczekiwanych, aby zachowane były sumy marginalne. Do tego potrzebowaliśmy k - 1 stopni swobody. Ogólna ilość stopni swobody dla tablicy kontyngencji 2 x k wynosi 2k - 1. Pokażemy teraz sposób wnioskowania na podstawie pozostałych k stopni swobody. Dotyczyć to będzie hipotez nie wykorzystujących sum brzegowych.
Przykład 6.8 (według fParkerl)
Badano populację muszek Drosophila pochodzącą z skrzyżowania muszek heterozy-gotycznych ze względu na recesywny gen barwy oczu. Populację podzielono na pięć próbek, każdą zajął się inny student. Chcemy odpowiedzieć na pytanie: czy można uważać, że proporcja pomiędzy fenotypem dzikim i fenotypem mutantów jest równa 3:1, biorąc pod uwagę wszystkie wyniki uzyskane od pięciu różnych osób. Otrzymane dane przedstawia tabela 6.14.
Mijałoby się z sensem stosowanie jakiegokolwiek testu, który „brałby pod uwagę” sumy marginalne dla próbek, gdyż są one całkowicie dowolne. Wobec tego z 2Jt —1=9 stopni swobody odpadają k - 1 = 4 stopnie swobody, związane z sumami marginalnymi i pozostaje do dyspozycji k = 5 stopni swobody.
Obliczymy obecnie wielkość x§;i dla weryfikacji zgodności obserwowanych sum populacyjnych z sumami populacyjnymi oczekiwanymi (prawy margines tabeli), wynikającymi z hipotezy, że stosunek fenotypu dzikiego i fenotypu mutantów wynosi 3:1. Do obliczeń stosujemy klasyczny wzór:
91