img121

121

8.9. Rozpoznawanie etapowe

zbiór usuwanych elemntów I_z może być pusty, jeśli w danym kroku z nie uda się dla żadnej klasy i ustalić nierówności C] < T^l będącej podstawą do jej wykluczenia z dalszych rozważań. W takim przypadku trzeba powtarzać próby eliminacji dla dalszych wartości 2, wprowadzając do rozważań kolejne dalsze cechy Może się również zdarzyć, że I_z — I_z-i, co oznacza, że po usunięciu wszystkich spełniających warunki klas pozostaje zbiór pusty (I_z = 0). Decyzja podejmowana na kroku z zależy głównie od tego, czy liczba klas #/_z pozostających po dokonanej eliminacji na tym kroku jest mniejsza czy większa od ustalonej wartości e (zwykle przyjmuje się e=\).

(l_Zy gdy #/,<£,

F‘[CiU),Ci(x),...,Ct(z)\ = < i,, gdy #/*>£,

l 1°. gdy #1: = 0.

Konsekwentne stosowanie podanej reguły jest podstawą funkcjonowania omówionego tu algorytmu. Szczegóły tego algorytmu oraz jego uzasadnienie znaleźć można głównie w pracach K.S. Fu [41, 42]. Można wykazać (chociaż nie jest to oczywiste na pierwszy rzut oka), że opisana ogólna metoda rozpoznawania jest równoważna wprowadzonemu na początku podrozdziału testowi Walda (WSPRT) dla przypadku L = 2.

Wprowadzając algorytm metody rozpoznawania etapowego wprowadzamy nowe obiekty, jakimi są tablice:

pr[l.. numclass] wartości prawdopodobieństwa P_z(x/i) dla poszczególnych klas (wyznaczne poza prezentowanym algorytmem po każdorazowym pomiarze wartości kolejnej cechy),

T[1.. numclass] wartości progowe (X*),

acc[l .. numclass] - wartości logiczne, określające które klasy nie zostały jeszcze wykluczone (zakłada się, że na początku wszystkie elementy tej tablicy mają wartość true).

begin

prod := 1; {wyznaczanie mianownika} for i := 1 to numclass do prod := prod * pr[i); count := 0;

for i:= 1 to numclass do