img171

171

znamienne). Czas trwania taktu wynosi T i wyznacza on częstotliwość taktowania ojy ¹ 2»/T, tj ¹ 1/T. Rozkład prawdopodobieństwa wartości tego sygnału jest równy

{C-1.Q>. (l.p)}¹{(-l,l-p). (l.p)}

Zakładamy także, że sygnał cyfrowy każdą ze swoich dwóch wartości przyjmuje w sposób całkowicie przypadkowy, tj. niezależnie od wo^tości poprzednich¹. Na rysunku 1.64 przedstawiono wycinek realizacji tak określonego sygnału cyfrowego. Sygnał cyfrowy jest niestacjonarnym.procesem losowym. Procesy tego typu badaliśmy w dodatku C i teraz ograniczymy się wyłącznie do przytoczenia najważniejszych rezultatów.

Rys. 1.64. Wycinek realizacji sygnału cyfrowego

Przebieg funkcji korelacji własnej R_x(t ♦ « , t) pokazano na rysunku 1.65a. Uśredniona po czasie funkcja korelacji własnej .wynosi

<R_x(t ♦ ¹, t)> = (2p-l)^{2 1} 4p(l-p)A_2T(c)    (1-.4.51)

Widmo gęstości mocy jest równe

S_x(w) ¹ ?{<R_x(t ♦ c, t)> }    =

= 2¹(2p-l)²<$(co) - 4p(l-p)T Sa² -^1    (1.4.52)

1

W praktyce założenie to nie zawsze jest spełnione, gdyż kolejne próbki sygnału przetwarzanego są na ogół ze sobą skorelowane. Również kodowanie nadmiarowe powoduje z natury rzeczy uzależnienie pozycji nadmiarowych od szeregu poprzednich pozycji informacyjnych. W celu polepszenia losowej struktury sygnału cyfrowego stosuje się niekiedy jego randomi-zację.