img175

175

175

M(w)DCa>)

(1.4.54)

W praktyce przyjęło się sygnały Modulacji cyfrowych charakteryzować za pomocą tzw. odniesionej (względem szerokości pasma) szybkości transmisji informacji (sygnałów elementowych)

^RbP^I]⁼F    (1.4.55)

gdzie R [bit/s] jest szybkością transmisji informacji a B [Hz] szerokością pasma niezbędną dla realizacji transmisji z szybkością R. Dla sygnałów modulacji cyfrowych pasma podstawowego mamy na podstawie zależności (1.4.33)

1

(1.4.56)

Stosując modulacje cyfrowe pasma podstawowego możemy w jednostkowej szerokości pasma przesyłać maksimum dwa symbole informacyjne (sygnały elementowe) w ciągu jednej sekundy.

Po wstępnych uwagach przechodzimy do omówienia właściwości najczęściej stosowanych kodów transmisyjnych. Kod taki powinien posiadać wiele cech niezbędnych do realizacji transmisji przy istniejących ograniczeniach ze strony kanału transmisyjnego i współpracujących z nim urządzeń. Do najbardziej pożądanych właściwości sygnału zakodowanego zaliczamy:

-    brak składowej stałej (brak w widmie gęstości mocy.prążka 4(<o)),

- niski poziom widma gęstości mocy w pobliżu częstotliwości u «0,

-koncentracja widma gęstości mocy w jak najwęższym paśmie,

-    możliwość odtworzenia elementowej podstawy czasu.

Pierwsze dwa ograniczenia wynikają z faktu, że urządzenia i kanały transmisyjne wchodzące w skład cyfrowego systemu telekomunikacyjnego (pasma podstawowego) źle przenoszą niskoczęstotliwościowe składowe widma.

Koncentracja widma gęstości mocy jest niezbędna do uzyskania wartości odniesionej szybkości transmisji większej od teoretycznej Rg =

* ² [^5^ /^Hz]• Zauważmy bowiem, że jeżeli widmo gęstości mocy jest silnie skoncentrowane w paśmie [0,B] zapewniającym zerową interferencję między-symbolową, to pasmo to można nieco zawęzić, powiększając tym samym odniesioną szybkość transmisji do wartości R₀ > 2 [^^/Hz]. Powstaje wtedy