img183

103

Do wyprowadzenia wzoru uogólnionego na Di h przyjmijmy następujące oz toczenia według rysunku 195*

D - odległość pozioma punktów 3 (stanowisko) i P (pikieta),

<1 - odległość pozioma punktów A (analaktycznego) i P,

Kg - wysokość stanowiska Łachinotru,

Kp > wysokość mierzonego punktu,

H_c - wysokość spoziomowane3 osi celowej, °zyll poziomej oai obrotu lunety (horyzont), i - wysokość instrumentu,

h - różnicMj wysokości poziomej osi' celowej i punktu, do którego celujemy nitką środkową siatki celowniczej (przyrost wysokości celu, zwany również wzniesienie^ celowej), a - kąt nachylenia osi celowej do poziomu podczas pomiaru punktu P,

C - kąt parałaktyczny dalmierza zwyczajnego, k - stała moożn3 dalmierza zwyczajnego, c - stała dodawania dalmierza zwyczajnego,

-    odczyt poziomej nitki górnej na pionowej łacie ustawionej w punkcie P (odczyt większy),

-    odczyt poziomej nitki dolnej na pionowej łacie ustawianej w punkcie P (odczyt mnie jazy),

l_fi - odczyt poziomej nitki środkowej na pionoT/aj łacie ustawionej w punkoie P (odozyfcy nitek - górnej, dolnej i środkowej - oznacza się dla skrócenia w dziennikach poniarór/ tachimetrycznyoh przez g, d, s)i

1 = 1    -    odcinek łaty pomiędzy poziomymi nitkami skrajnymi,

lg = ^ (1^ ♦ Ig) - zależność przyjno-wana do celów praktycznych dla kontroli odczytów nitek na łacie.

Zakładamy, że nitką dolną nazywamy tę, która wyznacza- na łacie odczyt mniejszy, a nitką 6ćrną nazywamy tę, która wyznacza odczyt większy, 77 lunetach odwracających "nitką dolną" jest 7/ięc v rzeczywistości górna nitka siatki celowniczej, natomiast w lunetach nie odwracającyoh "nitka dolna" jest zgodna ze swą na z r.ą.

Z rysunku 195 otrzymujemy zależności, które po przekształceniach prowadzą do wzorów praktycznych na D i h

D = kl cos²a + c cos²ot ^ (kl ♦ c) cos²a    (119)

Jest to wzór ogólny, co wiem dla et = O⁶ otrzymujemy 1) = kl + c, zgc&ita z poprzednio wyprowadzonymi wzorami (117) i (11ó) ,

Wzór na przyrost wysokości celu ma postaC:

h = D tg os a (kl + c) cos a tg a = (kl + «) eos« aina *

— 2 (kl ♦ c) sin 2os