IMG231

231

gdzie: n - prędkość obrotowa silnika w obrotach na minutę odczytywana z obrotomierza,

P_w - moc na wale silnika (obliczona z (19.6)) w watach,

d) sprawność silnika ^

(19.8)

gdzie: P - moc pobierana przez silnik z sieci odczytywana z watomierza,

e)    poślizg zgodnie z zależnościami (19.2) i (19.1),

f)    współczynnik mocy (cos )

cos <£ *

_P

V3\ 0_p . I_p

(19.9)

Obliczone wartości notujemy w drugiej części tabeli 19.1. Ra ich podstawie wykreślamy charakterystyki: M ■ f(n), M • f(s), cos ■ f(P ), n . f(P„), I_p . f(P_w).

Tabela 19.2

	2	4	6	8	10	12	1*1	16	16	20	22	24	26
		0,60	Q67	0,72	0.76	0,80	0,84	0,12	ASI	0,80	0,79	0,78	0.76

Po narysowaniu zmierzonej części stabilnej charakterystyki mechanicznej wyznaczamy graficznie (rys. 19.3) poślizg krytyczny a^, a następnie z wzoru Klossa C19*4) obliczamy punkty części niestabilnej. Potrzebna do tego wartość momentu krytycznego Uję obliczamy na podstawie podanej przeciażliwości silnika źi - r *

n

*n    (19.10)

gdzie: Mg - moment znamionowy silnika obliczony na podstawie danych znamionowych:

lin - 0,975 ~    (19.11)

We wzorze (19.11) ?_n - moc znamionowa (jest to moc na wale silnika podana na tabliczce znamionowej), n_fl - prędkość znamionowa silnika, odczytana z tabliczki znamionowej. Wyniki obliczeń notujemy w tabeli 19.3.

Na wykresach część niestabilna charakterystyki rysujemy linia przerywana.