img289

otrzymano dla C wartość 1498,3. Szacując C dla każdej z czaszek oddzielnie i obliczając średnią, otrzymano 1498,2.

Taką samą estymację przeprowadzono na podstawie 22 męskich czaszek z Moorfields. W tym przypadku dostępne były wyniki pomiarów wszystkich czterech parametrów. Dla L, B oraz H otrzymano średnie 189,5, 142,5 oraz 128,8, co dało wartość 1479,0 dla średniej C. Szacując C indywidualnie dla każdej czaszki i obliczając średnią otrzymano 1480,0. Powyższe wyniki sugerują, że obie metody dają bardzo podobne oszacowania.

Przykład 2. Regresja kwadratowa

Analizując rys. 13.1 przedstawiający zależność zmiennej *10 od *5¹ widzimy, że zależność ta jest wyraźnie nieliniowa, zbliżona do kwadratowej. Postaramy się zatem dopasować do danych pomiarowych krzywą postaci:

*io = p₀ + p, *5 + (i₂*5²

Plot of D:BANKAN5. x10 vs D:ANKAN5.x5

D:ANKAN5. x5

Rys. 13.1 Zależność xio = flxl)

i 9 — Bi om cl ri j 289

1

tzn. jod związany w białku proteinowym przed rozpoczęciem i po zakończeniu terapii u chorych z zaburzeniem tarczycy należ)' do 1-szej klasy (liczebność klasy n = 16) — por. Dodatek 1