img312

czności konfiguracji wcktorów-zmiennych dochodzi do niejednoznacznego rozwiązania zagadnienia analizy czynnikowej.

Podstawowe równanie analizy czynnikowej (15.21) wykazuje niejednoznaczność wyznaczania macierzy W. Jedna z metod wyznaczania macierzy W polega na wyborze czynników w sposób zmniejszający ich udział w ogólnej zmienności wspólnej, zdefiniowanej jako

AT JV L

(15.28)

Iteracyjne postępowanie rozpoczyna się od określenia czynnika którego udział w ogólnej zmienności wspólnej jest z założenia największy. Tworzy się funkcję N zmiennych stanowiącą sumę kwadratów ładunków czynnika F j we wszystkich zmiennych Z„ (/i = 1.....AO:

(15.29)

Funkcję tę maksymalizuje się, przy dodatkowych nałożonych na czynniki warunkach określonych wzorem (15.21). Po wyznaczeniu ładunków¹

^M'l = (^11* ^w2\..........w_m)

tworzy się macierz

W_x =

a następnie macierz

(15.30)

R. = R' - W,

nazywaną macierzą pozostałości korelacyjnej po pierwszym czynniku.

W analogiczny sposób wyznacza się ładunki drugiego czynnika f₂ maksymalizując funkcję

N

312

1

w sposób podany poniżej