148 III. Wstępne wiadomości z rachunku różniczkowego i całkowego'
Funkcja e jest ciągła w punkcie b-f{a\ a funkcja /ciągła w punkcie a, więc limę =fi(b)=0. Wobec tego z równości (11) w granicy dla x-*a dostajemy (10).
Druga część twierdzenia jest wnioskiem z części pierwszej.
Twierdzenie 9. Funkcja F: D-*YX x ... x Yki F*^{fx...../k), jest \różniczkmlnd
w punkcie aeD wtedy i tylko wtedy, gdy wszystkie jej współrzędne fx, ...,fksą różniczkowalne w punkcie a. Przy tym
Funkcja F jest różniczkowalna wtedy i tylko wtedy, gdy są różniczkowalne wszystkie jej współrzędne i wówczas
Dowód. Wystarczy zauważyć, że
F(x)-F(fl) (fi(x)—fi(a) fk(x)-fk(a)'
x—a
x—a
i powołać się na twierdzenie 4 z § 9.
Ćwiczenia
1. Niech/: (—1; 1 )-*l (zob. § 23, ćwicz. 3) będzie funkcją określoną następująco:
f(x)=(x,x2,.X1, ...).
Zbadać różniczkowalność funkcji / w punkcie x=0.
2. Rozważmy funkcję /: R-*l określoną następująco:
oznaczenia takie jak w ćwicz. 3 z § 23). Dowieść, że funkcja/jest ciągła w punkcie x=*0, nie jest różnicz kowalna w tym punkcie i że styczną do wykresu funkcji / w punkcie (0, /(O)) jest prosta o równanie >**».
unormowane). Dowieść, że jeżeli funkcje/n ...,/* są różniczkowalne w punkcie a, to funkcja ty: D-*Z gdzie
V(x)=?>(/i(*)> •• ./*(*)),
jest różniczkowalna w punkcie a i
*
t/(a)= jj ę>(/i(a)...../<-i(n),/i'(a),/i+i(a), ...,/*(a)).
4. Niech Dc.R,ftj: D-*Rk (1=1,2, k) — funkcje różniczkowalne w punkcie a i yr: B-+R gdzie
^(*)=det [/«(*)!.
Wyznaczyć iy'(a).
Wskazówka. Zob. poprzednie ćwiczenie. Odpowiedź, lf. '(0)=(1, 0, 0, ...).
1. Przykłady. 1. Dla każdego x i dowolnego naturalnego k
(dla fc=l, x=0 umawiamy się, że 0° = 1).
Dowodzimy tego za pomocą indukcji. Dla k= 1 prawdziwość wzoru, który w tym przypadku przyjmuje postać (x)' = l, wynika wprost z definicji. Zakładając jego słuszność dla pewnego k z równości xk+1=xkx wnosimy, że (xk+l)' =(xkyx+xk(xy=fcxk~lx+xk — s(k+l)xk.
2. Dla x#0 i dowolnego naturalnego k
Na mocy wzoru z poprzedniego przykładu i wzoru (9) z § 25
3. Jeżeli a>0, 1, to dla każdego x>0
(logax)' =-, szczególności (logx)' =
xloga
1
x
Niech xn>0,‘x„7tx («== 1,2, ...) i xn->x. Mamy
lognxn-logflx _ 1 log(l+yn)
. x„-x xloga yn
gdzie y„= — (x„-x) (n=l,2, ...). Ponieważ yn>-1 i y„-+0, więc x
log(l+^n)
(zob. § 18, wzór (6)) i w takim razie z (2) wynika, że
logaxH-logax ^ 1
x„-x x log 6 *
co dowodzi wzoru (1).
(ł) (**y oznacza pochodną funkcji x->x* w punkcie x. Symbol f'(x) został zastąpiony znacznie wygodniejszym — chociaż niezbyt poprawnym — oznaczeniem (/(*))'. Tak samo postępujemy w dalszych przykładach.