Konik z plasteliny

Konik z plasteliny

—    Uf! Ale się zasapałem! — stęknął misio Krzysio, który usiłował wyciągnąć spod stolika kawałek plasteliny.

—    Jeszcze tylko trochę i dosięgniesz — zachęcała go lalka Peuonela.

—    Ulepimy coś ślicznego.

^: Wkrótce rozpoczęliśmy zabawę. Przedszkolaki były akurat na spacerze, nikt wlec nam nic przeszkadzał.

; — Ulepię żyrafę — postanowiła Pctroncla 1 zaraz zabrała się do pracy.

: Ugniatała, wałkowała i toczyła plastelinę. Wkrótce zwierzątko, jak żywe, stanęło na stoliku i spojrzało na nas brązowymi ślepkami.

—Ślicznie to zrobiłaś — pochwaliłem lalkę.

* : Krzyś zamierzał ulepić konika. Oderwał kawałek plasteliny i niezręcznie miętolił go w łapkach.

‘' — Nogi już gotowe — powiedział po chwili.

*: Wysunął z buzi jęzor i z zapałem pracował nadal. Spocił się pcśy cym, poczerwieniał. W końcu krzyknął:

•' — Konik gotowy!

Dumny ze swojego dzieła, pokazywał ulepiankę wszystkim mieszkańcom kącika łalck.

—To ma być koń? — roześmiała się Pctroncla. — Myślałam, te zrobiłeś hipopotama. Albo Jakieś straszydło.

■^; Krzyś /.markotniał. Tak bardzo się przecież starał, tak się cieszył.

1 wówczas zdarzyło się coś, co w bajkach czasem się zdarza.

Otóż plastclinowy konik parsknął, piychnął, podskoczył na grubych nóżkach i wystukując kopytkami rytm piosenki—zaśpiewał: Jestem konik nad kontami, dźwięcznie stukam kopytkami,

Ptlrontiko moja miła,

— ty mnie dzisiaj obraziła/.!.

Pctroncla, czerwona jak burak, zaczęła oczywiście przepraszać. Mamrotała pod nosem, Ze ona Już nigdy...

Wówczas konik parsknął jeszcze raz i jeszcze raz zaśpiewał: Miś się bardzo, bardzo starał, ty go zasmuciłaś zaraz.

Ja, Nosałck. tez oczywiście nic byłem zadowolony z zachowania Peuoneli.

Zrobiłem więc groźną minę i syknąłem jej do ucha:

- - Przeproś misia, na co jeszcze czekasz?

♦    Rozmawiamy z dziećmi na temat bajki.

♦    Lepienie z plasteliny na dowolny temat.

♦    Zabawa z chustą animncyjną: „Słońce - deszcz - wiatr”. /.abatea toczy się przy akompaniamencie matszowej melodii. Na hasło; „shńce" — uczennicy dobierają sif patami i spacerują. Nash: „deszcz" — kryją sif pod bustą. Hasło: „wiatr" to sygnał do objęcia najbliższych kolegów.