20
W układzie nieruchomym równanie opisujące ruch punktu materialnego zapisywaliśmy:
m-aM = P (63a)
n
gdzie: P = - geometryczna suma sił zewnętrznych działających na punkt
i=l
materialny, a aM - wektor przyspieszenia bezwzględnego.
Jeżeli opisujemy ruch punktu względem układu ruchomego, to interesuje nas przyspieszenie względne punktu. Z kinematyki ruchu złożonego punktu wiadomo, że w ruchu złożonym przyspieszenie bezwzględne jest to przyspieszenie określane względem układu nieruchomego. Jest ono sumą trzech składników, z których pierwszy oznacza przyspieszenie unoszenia, drugi przyspieszenie względne (określone względem układu ruchomego), a trzeci oznacza przyspieszenie Coriolisa:
(63b)
((A)
M “ aMu + aMw + aMcor ~ aMb
Podstawiając zależność (63b) do równania (63a), otrzymamy: m-«MH V 1 ( '"-“mJ 1 (' )
Równanie wektorowe (64) opisuje ruch masy w układzie ruchomym xiy-iZi.
W prowadzamy następujące wektory:
Bu = -m • aMu - tzw. siła unoszenia; jest to siła bezwładności,
Bcor = -m ■ a Mcor - tzw. siła Coriolisa; jest to również siła bezwładności.
< o do wartości:
Bu = m • aMu,
Bcor — ^ ’ aMcor ■
< Matecznie równanie (64) możemy zapisać:
m-aMw =P + Bu+Bcor (65)
'/.r/.uUymy równanie (65) na osie XiyxZ\ układu ruchomego. Otrzymamy równania:
m-*1M =Px, +Bux,
(66)
1,1 ^IM = Py, +Buy, +Boory,
m'Z1M = PZ, +BuZl +Bco.,
Równania (66) to różniczkowe równania opisujące ruch masy względem układu 11 v i z i, czyli opisuj ące ruch względny masy.
leżeli np.
to równanie (65) przyjmie postać:
Wówczas ruch masy w układzie ruchomym lub nieruchomym opisują te same lównnnia.
h/ykłud 7
lliyla pierwsza (rys. 14) obraca się ze stałą prędkością kątową coi wokół nieruchomej osi z. W rowku bryły 1, który nacięto promieniowo, może poruszać się punki. ()pisać zjawisko ruchu bryły 2 względem I. Opory ruchu pominąć.