I KZPA

Lex - Orzeczenie I KZP 41/02 z uzasadnieniem

http://lex.bg. us.edu.pl/cgi-bin/genhtml?id=z4ae492c92cc&comm=or...

Uchwała

z dnia 22 listopada 2002 r.

Sąd Najwyższy I KZP 41/02

Wcześniejsze, prawomocne skazanie za zabójstwo, stanowiące podstawę obostrzenia odpowiedzialności karnej na podstawie art. 148 § 3 in fine k.k., nie obejmuje uprzedniego, prawomocnego skazania za zabójstwo typu uprzywilejowanego.

OSNKW 2003/1-2/4, Biul.SN 2002/11, Prok.i Pr.-wkł. 2003/1, Wokanda 2003/9 55865

Dz.U. 1997.88.553: art. 148 5 3

Skład orzekający

Przewodniczący: sędzia SN M. Sokołowski.

Sędziowie: SN J. Sobczak, SA (del. do SN) M. Ziaja (sprawozdawca).

Zastępca Prokuratora Generalnego: R. Stefański.

Sentencja

Sąd Najwyższy w sprawie Jerzego P., po rozpoznaniu, przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Apelacyjny w K., postanowieniem z dnia 26 września 2002 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

"Czy obostrzonej odpowiedzialności karnej wynikającej z treści art. 148 § 3 k.k. podlega także sprawca wcześniej prawomocnie skazany za zabójstwo w postaci uprzywilejowanej, czy też przepis ten ma zastosowanie tylko do sprawców wcześniej prawomocnie skazanych za popełnienie zabójstwa typu podstawowego lub kwalifikowanego?"

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej .

Uzasadnienie faktyczne

Przedstawione Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne powstało na tle następującego stanu faktycznego:

Sąd Okręgowy w B., wyrokiem z dnia 5 marca 2002 r., uznał oskarżonego Jerzego P. za winnego przestępstwa określonego w art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i art. 31 § 2 k.k., polegającego na tym, że w dniu 27 stycznia 2001 r. w B., działając w warunkach ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem oraz w warunkach skrajnego przekroczenia granic obrony koniecznej, przewidując i godząc się na pozbawienie życia Jana B., wielokrotnie uderzał go śrubokrętem i siekierą w głowę, szyję i ramiona, powodując u niego uraz czaszkowo-mózgowy ze złamaniem i wgnieceniem kości czaszki, stłuczenia mózgu w przylegającej okolicy, liczne rany głowy i szyi, co stanowiło chorobę realnie zagrażającą życiu, i za to na podstawie art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k. skazał go na karę 8 lat pozbawienia wolności, nakazując, w myśl art. 62 k.k., wykonanie tej kary w zakładzie karnym prowadzącym leczenie psychiatryczne oraz zaliczając oskarżonemu na jej poczet, stosownie do art. 63 § 1 k.k., okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 27 stycznia 2001 r. do dnia 5 marca 2002 r.

Jednocześnie Sąd ten, na podstawie art. 44 § 2 k.k. i art. 230 § 2 k.p.k., orzekł w przedmiocie dowodów rzeczowych, a na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego kwotę 2820,25 zł, stanowiącą zwrot kosztów leczenia.

Wyrok ten zaskarżyli w całości obrońca oskarżonego oraz prokurator na niekorzyść oskarżonego.

Prokurator, wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w B. do ponownego rozpoznania, zarzucił temu wyrokowi m.in. obrazę prawa materialnego, a to art. 148 § 3 k.k. w zw. z art. 148 § 2 k.k., polegającą na bezpodstawnym pominięciu w zaskarżonym wyroku faktu uprzedniego, prawomocnego skazania oskarżonego Jerzego P. za zbrodnię zabójstwa, skutkującego jednocześnie wymierzeniem oskarżonemu, za czyn zarzucany mu aktem oskarżenia kary poniżej ustawowego zagrożenia, tj. kary 8 lat pozbawienia wolności, podczas gdy uprzednie skazanie Jerzego P. wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w B. z dnia 1 grudnia 1993 r., za przestępstwo określone w art. 148 § 2 d.k.k. w zw. z art. 25 § 2 d.k.k., obligowało sąd do kwalifikowania czynu mu przypisanego, jako zbrodni popełnionej w warunkach art. 148 § 3 k.k. i skazanie oskarżonego na karę minimum 12 lat pozbawienia

1 7 A

2009-10-25 17:01