gdzie: e -—w V,
T,
p2 r3
Główna strata pracy w silnikach tłokowych wynika stąd, że spaliny j ' t koniec ekspansji mają zarówno wysoką temperaturę, jak i ciśnienie. Turbin* natomiast w porównaniu z silnikami tłokowymi posiadają tę zaletę, że spaliny mogą ekspandować do ciśnienia otoczenia, co powoduje zwiększenie pracy obiegu.
Obieg Humphreya, rys. 5.6, jest obiegiem porównawczym dla turbin o spalaniu wybuchowym, w których ciepło doprowadzane jest przy stałej objętości. Składa się on z izentropy, podczas której czynnik termodynamiczny jest sprężany, izochory, wzdłuż której jest doprowadzane ciepło, izentropy w czasie, której czynnik ekspanduje do ciśnienia otoczenia, oraz przemiany izobarycznej wzdłuż której ciepło jest oddawane do otoczenia.
Rys. 5.6. Obieg Humphreya w układzie p-V (a) i T-S (b)
Z rysunku 5.6 wynika, że przy takiej samej ilości doprowadzonego ciepła praca obiegu Humphreya jest większa od pracy obiegu Otta o pole ograniczone punktami Sprawność termiczna obiegu Humphreya wyraża się wzorem
Tli
H
_K
(5.12)
, p, Jl
C'1/n*: H - —, W ~ —
Pl T2
Obieg Braytona lub Joule’a, rys. 5.7, jest obiegiem porównawczym dla tlaików turbinowych o spalaniu ciągłym (izobarycznym). Składa się z izentro-l'V a,a?, podczas której czynnik jest sprężany, izobary a2a? * wzdłuż której jest ■Oprowadzane ciepło, izentropy a3a4 . w czasie której czynnik ekspanduje do ciśnienia otoczenia, oraz izobary a4a, , podczas której jest odprowadzane ciepło ■In otoczenia.
gdzie: Ti"™ - spręż, Pt
K - wykładnik izentropy,
W celu powiększenia sprawności obiegu Braytona stosuje się regenerację ciepła (odzyskiwanie ciepła ze spalin, kamotyzację), rys. 5.8. Obieg składa się z następujących przemian: izentropowego sprężania a,a2 * izobarycznego do prowadzenia ciepła a^a3 odzyskanego podczas przemiany a5ah, izobarycznego