Obraz0057 2

57

Rys, 4.3. Charakterystyka przemian materiału w strefie skrawania (a), wpływ współczynnika zgrubienia wióra A_h na prędkość spływu wióra v_ch po powierzchni natarcia (b)

Z twierdzenia sinusów uzyskuje się zależność:

(4.5)

sin ej) sin (90 — (<|> — y₀)) po przekształceniach:

V-

v_c • sin <|> _ _v^ cos(c{> - y₀) A;

(4.6)

gdzie v_c - prędkość skrawania.

Współczynnik spęczania A[ jest tzw. fizycznym wskaźnikiem skrawalności materiału, a więc określa podatność materiału na odkształcenia plastyczne w danych warunkach skrawania. Jest on zależny od wielu czynników, a mianowicie:

a)    od rodzaju materiału obrabianego - dla materiałów kruchych, jak np. żeliwo, współczynnik spęczania jest zbliżony do 1, natomiast dla materiałów plastycznych, np. aluminium, A₃ może być większy od 5,

b)    od parametrów skrawania - v_c, f, ap (rys. 4.4),

c)    od geometrii ostrza - kąt natarcia y (rys. 4.5), kąt przystawienia k, a także promień zaokrąglenia naroża r_£ i stopień zużycia narzędzia.

Zmniejszanie się wartości Aj od v_c] do v_c2 tłumaczy się zwiększaniem rzeczywistego kąta natarcia ostrza wskutek tworzącego się narostu (rys. 4.6), co wpływa na zmniejszenie odkształceń plastycznych wióra. Wartość Ai w zakresie od v_c2 do v_c3 rośnie z powodu zanikania narostu oraz wzrostu tarcia zewnętrznego wióra o powierzchnię natarcia ostrza. W zakrćsie prędkości od v_c3 do v_c4 wzrost spęczania spowodowany jest tylko zwiększeniem się tarcia. Od prędkości Vc4 tarcie wióra o ostrze zmniejsza się, co wpływa na zmniejszenie Aj. Powyżej prędkości v_c5 wartość A] jest stała.

I

j!