Obraz0060 2

60

r

Dla elementarnego obszaru    (rys. 4.7) można wyznaczyć odci

nek dw:

dw - M^Lj = M[L_l - MjM’₂ - du • ctg<|ł - du ■ ctg(<j) + <;) = = du[ctgc(> - ctg(<(ł + ą)]

Wówczas w płaszczyźnie określonej kątem <f> będzie:

_ du[ctg<|> — ctg(4> + ą)]

_    du^-

czyli:

Ss* =ctgł-ctg(<|n-ę)    (4.8)

gdzie £, - kąt zawarty między kierunkiem skrawania i styczną w punkcie przecięcia śladu płaszczyzny poślizgu z zewnętrzną granicą odkształcenia plastycznego.

W początkowej fazie odkształceń materiału, określonej punktem P, styczna do zewnętrznej granicy odkształcenia pokrywa się z kierunkiem skrawania i £ = 0, zatem;

s_s (P) - ctg(|>p - ctgcjłp - 0    (4.9)

natomiast w punkcie K na końcowej granicy odkształcenia % = 90 - y_Q, a odkształcenie postaciowe s_s(K) osiąga wartość maksymalną e_A, czyli:

^£a = ^es(^k) =ctg<|>K +tg(<|)_K -y₀)    (4.10)

4.1.1.3. Miary odkształceń warstwy skrawanej

Przyjmując uproszczony model zewnętrznej granicy odkształcenia plastycznego w postaci dwóch płaszczyzn, których ślady przechodzą przez punkty PSK, można obliczyć kąt ą/ określający położenie tzw. umownej płaszczyzny poślizgu względem kierunku skrawania. Dla skrawania swobodnego bez narostu można napisać:

(4.11)

kęh _ h_D cos(\|/--y₀) siną/