Obraz0231

231

231

Rys. 12.32. Obwodowe szlifowanie płaszczyzn na stole obrotowym: a) z posuwem promieniowym f_r, b) z posuwem osiowym f₀ (dośrodkowym iub od

środkowym)    [

szerszych od ściernicy, oprócz podstawowego ruchu posuwowego przedmiotu obrabianego o prędkości v_p i ruchu dosuwowego, występuje jeszcze ruch posuwowy w kierunku dośrodkowym lub odśrodkowym o prędkości v_fo.

12.5*5.2, Czołowe szlifowanie płaszczyzn

Przy czołowym szlifowaniu płaszczyzn wrzeciono ściernicy jest zazwyczaj ustawione prostopadłe do powierzchni obrabianej (rys. 12.33). Proces ten jest szczególnie zalecany do obróbki powierzchni nieciągłych, a więc do obróbki przedmiotów o dużych otworach, wykrojach i pogłębieniach na powierzchni. Zmiany oporów skrawania występujące podczas obróbki tego rodzaju powierzchni, niekorzystne zwłaszcza przy znacznej ich niepłaskości, są mniejsze przy szlifowaniu czołowym niż przy obwodowym. Z kolei jednak niebezpieczeństwo powstawania przypaleń i pęknięć jest większe niż przy szlifowaniu obwodowym.

a)

Rys. 12.33. Czołowe szlifowanie powierzchni płaskich: a) wzdłużne z posuwem stycznym f_t, b) wzdłużne z posuwem stycznym f_t i okresowym posuwem promieniowym f_r, c) wgłębne z ciągłym posuwem osiowym f₀

W przypadku wzdłużnego (stycznego) szlifowania czołowego powierzchni płaskich, węższych od średnicy ściernicy, występuje podstawowy ruch posuwowy o prędkości v_ft i ruch dosuwowy o prędkości v_fo (rys. 12.33a). Natomiast przy powierzchniach szerszych od średnicy ściernicy dochodzi okresowy posuw promieniowy o prędkości v_fr (rys. 12.33b). Czołowe szlifowanie wgłębne płaszczyzn odbywa się jedynie przy ciągłym posuwie osiowym mającym prędkość v_fo (rys. 12.33c).