Obraz
5

Wszystkie te określenia współistnieją w tekście Pilcha, dowodząc jego bogactwa językowego i erudycji.

W tekście zwraca na siebie uwagę język charakterystyczny dla Pilcha. Wyróżnić można takie cechy idiolektu pisarza jak: neologizmy autorskie (dyskrecyjność), ?ulubione? słowa (np. nieprzystojne), niezwykłe zestawienia rzeczownika z przymiotnikiem (nieprzystojne obłapianie, nikła ewentualność, wielkie napięcie erotyczne), często używane przysłówki w stopniumajwyższym (jaśniej, mocniej, krócej, najpewniej, prawdziwiej, piękniej). Właściwy dla Pilcha jest też układ dwójkowy (odwrotnością i rewersem, jaśniej i mocniej) oraz częste po-Morzenia na poziomie leksykalnym (najpewniej, ma się rozumieć). Poza tym Pilch stosuje w swoim felietonie terminologię z zakresu literaturoznawstwa (fikcja, apokryf, wolumin, księgo-zbiór) oraz wyrazy obce (ergo, ostentacyjny, radykalny). Terminologia taka, należąca do stylu naukowego, podkreśla ironiczny stosunek pisarza do tematu przez zastosowanie jej w ?nie-właściwym? miejscu lub kontekście (tarzała się pośród woluminów ? kolokwializm połączony z terminologią; słowo ergo użyte w opisie uprawiania miłości między regałami w bibliotece; trzy kolejno wymienione określenia: apokryf, falsyfikat, fałszywka, czyli szybkie przejście od stylu naukowego do potocznego).

Ironia w tekście Pilcha jest wszechobecna, zawiera się nawet w propozycji zmiany regulaminu czy analizie układu ciała Rafy między zbiorami biblioteki, który jest tak szczegółowy, że aż nienaturalny, co daje świetny efekt ironiczny.

Pilch dokonał w⁷ omawianym przeze mnie felietonie niezwykłej syntezy gatunków⁷ oraz zastosował wiele chwytów' typowo literackich. Wypracowany przez niego niepowtarzalny styl ? lekki a zarazem wyszukany, pełen słownych gier i konceptów', a przy tym skrajnie ironiczny sprawia, że jego felietony stały się miniaturami literackimi, zostały ?wyrwane? z obszaru publicystyki i zyskały status w pełni autonomiczny.

Felieton Jerzego Pilcha Miłość zmysłowa w^? Bibliotece ukazał się ?Polityce? nr 4, 29 stycznia 2005, s.93.