i
położenia jak w modelu statycznym (tj. defektem statycznym) oraz defektem związanym z wyznaczaniem prędkości ruchu (tj. defektem kinematycznym). Defekt kinematyczny zależny jest, podobnie jak defekt statyczny, od geometrii i struktury obserwacyjnej sieci, ale ponadto od rozkładu momentów wykonania obserwacji do poszczególnych punktów sieci.
Pod względem ilościowym całkowity defekt sieci w modelu (5.6) jest sumą defektu statycznego i defektu kinematycznego, tj.
d • d.+
przy czym defekt kinematyczny można przedstawić w postaci
=
dK*) * ***<«)
idzie: dt(l) — składnik ilościowo i jakościowo odpowiadający defektowi statycznemu da (tj. dt(s) = dM), stąd też w ogólności, będący sumą defektu zewnętrznego i defektu wewnętrznego, dt; - składnik wynikający z niewłaściwego rozkładu momentów wykonania obserwacji w sieci.
Podobnie jak w przypadku modelu statycznego defekt sieci w modelu kinematycznym wyraża się tym, te macierz współczynników w układzie równali obserwacyjnych (5.6), zapisanym w równoważnej zwartej postaci
A.x. =* 1°*“ -1° + v (5.8)
jest macierzą niepełnego rzędu. tj.
A.(» x h>), rzA, - w - d, w = 2u, d = ds * dt(a) - dt(l)
przy czym składniki d, *' dt(.) wynikają z zależności rzA = u - dt. zaś dk aażemy zapisać jako d^ = a - 2ds.
Podobnie jak w modelu statycznym, gdzie tzArA = u - d. mamy tutaj tzA.A, = w - d, a więc A. A. jest macierzą osobliwą i istnieje nieskończenie wielu rozwiązań układu równań normalnych.
Wprzypadku gdy dt(l) = 0, tj. gdy d = dt * dk(s), jakieś określone rozwiązane możemy otrzymać posługując się odpowiednio dobraną odwrotnością uogól-aoną macierzy A. A. bądź wprowadzając do układu równań specjalnie skon-nmewane warunki na niewiadome o postaci 5. x. = 0. a bardziej szczegółowo
fi |
°i |
k |
0 | |
i |
u |
Uj |
0 |
Oankleryttyczot warunki zwane minimalnymi ograniczeniami
i*re. że
nS. * d
• W