odp 5�

i

położenia jak w modelu statycznym (tj. defektem statycznym) oraz defektem związanym z wyznaczaniem prędkości ruchu (tj. defektem kinematycznym). Defekt kinematyczny zależny jest, podobnie jak defekt statyczny, od geometrii i struktury obserwacyjnej sieci, ale ponadto od rozkładu momentów wykonania obserwacji do poszczególnych punktów sieci.

Pod względem ilościowym całkowity defekt sieci w modelu (5.6) jest sumą defektu statycznego i defektu kinematycznego, tj.

d • d.+

przy czym defekt kinematyczny można przedstawić w postaci

=

^dK*) * ***<«)

(5.7)

idzie: d_t(l) — składnik ilościowo i jakościowo odpowiadający defektowi statycznemu d_a (tj. d_t(s) = d_M), stąd też w ogólności, będący sumą defektu zewnętrznego i defektu wewnętrznego, d_t; - składnik wynikający z niewłaściwego rozkładu momentów wykonania obserwacji w sieci.

Podobnie jak w przypadku modelu statycznego defekt sieci w modelu kinematycznym wyraża się tym, te macierz współczynników w układzie równali obserwacyjnych (5.6), zapisanym w równoważnej zwartej postaci

A.x. =* 1°*“ -1° + v    (5.8)

jest macierzą niepełnego rzędu. tj.

A.(» x h>), rzA, - w - d, w = 2u, d = d_s * d_t(a) - d_t(l)

przy czym składniki ^d, *' ^dt(.) wynikają z zależności rzA = u - d_t. zaś d_k aażemy zapisać jako d^ = a - 2d_s.

Podobnie jak w modelu statycznym, gdzie tzA^rA = u - d. mamy tutaj tzA.A, = w - d, a więc A. A. jest macierzą osobliwą i istnieje nieskończenie wielu rozwiązań układu równań normalnych.

Wprzypadku gdy d_t(l) = 0, tj. gdy d = d_t * d_k(s), jakieś określone rozwiązane możemy otrzymać posługując się odpowiednio dobraną odwrotnością uogól-aoną macierzy A. A. bądź wprowadzając do układu równań specjalnie skon-nmewane warunki na niewiadome o postaci 5. x. = 0. a bardziej szczegółowo

fi	°i	k		0
i	u	Uj		0

Oankleryttyczot warunki zwane minimalnymi ograniczeniami

i*re. że

są tutaj

nS. * d

• W