Struktury
erozyjne
Struktury erozyjne powstają wsjuteĄ^ działafnos'ciprądów póynącyc/iponaddnem pokrytym niesĄonsoGdo-wanym osadem. Zacńowują się zazwycza/na dołhycńpouderzcdniacd łartdc wpostaciHieroglifów, jfóresą odlewami znacznie rzadziejzacńowanycń siadów.
Kanały erozyjne są podłużnymi zagłębieniami, których głębokość i szerokość są zawsze wielokrotnie mniejsze od długości. Głębokość kanałów jest często rzędu decymetrów lub nawet centymetrów, ale w szczególnych przypadkach może osiągać dziesiątki metrów.
Rozmycia erozyjne są płytkie i rozległe, bez wyraźnie zaznaczonej osi. Mają zazwyczaj niewielkie rozmiary.
Geneza śladów prądu wiąże się głównie z erozyjną działalnością samego prądu. Najczęściej występują one w postaci jamek wirowych, powstających wskutek erozji dna przez wędrujące (swobodne) wiry tworzące się w prądach o burzliwym przepływie oraz śladów opływania, powstających w wyniku wzmożonej erozji spowodowanej zaburzeniami przepływu w bezpośrednim sąsiedztwie spoczywających na dnie przedmiotów.
Wśród śladów poruszanych przez prąd przedmiotów wyróżnia się ślady wleczenia (wykształcone jako wąskie, niezbyt głębokie bruzdy, ograniczone równoległymi krawędziami o przebiegu zgodnym z kierunkiem prądu) i ślady przeskoków (składające się z wyraźnie oddzielonych od siebie zagłębień); formą pośrednią są ślady toczenia. Odlewy śladów przedmiotów noszą nazwę hieroglifów narzędziowych.
• SI Odlewy jamek wirowych mają bardzo charakte-fłvT rystyczną postać wydłużonych zgodnie z kierun-SH kiem prądu grzbietów; ich zakończenia od strony podprądowej są zazwyczaj ostro zarysowane i stromo wzniesione, zaś w kierunku płynięcia prądu hieroglify rozpłaszczają się i rozszerzają ich kontury stają się łagodniejsze i stopniowo zlewają się z powierzchnią ławicy.
Struktury
deformacyjne
Strujtury deformacyfne są zaóurzeniami Ąjztałtu, ułjadu fuó Sudozty wewnętrznej warstw, powstałymi w wynijuprocesów zacdodzącyc/i w osadzieprzedjego ostateczną fityfzłjcją
Uławicenie zaburzone jest wynikiem podmorskich ruchów masowych. W rezultacie grawitacyjnego przemieszczenia ławice i warstwy osadu zostają w sposób mniej lub bardziej chaotyczny pofałdowane, pomięte lub porozrywane, a ich oderwane fragmenty są często spiralnie zwinięte. Niektóre ławice wykazują nabrzmienia lub przeciwnie - cienieją aż do zupełnego wyklinowania. Obok takich struktur, wskazujących na plastyczne własności osadu w czasie odkształceń, mogą występować bloki i okruchy świadczące, że zaburzeniami zostały objęte partie osadu, który osiągnął już znaczny stopień spoistości.
Gdy warstwa materiału o większej gęstości (zwykle psamitowego) znajdzie się ponad warstwą materiału o gęstości mniejszej (zwykle pelitowego), to układ taki jest niestabilny i bardzo łatwo może zostać wytrącony z równowagi, co rozpoczyna procesy grzęźnię-cia materiału warstwy górnej w materiale warstwy dolnej. Miejsca powstawania pogrązów uwarunkowane są zwykle zmianami miąższości warstwy górnej, powodującymi nierównomierne obciążenie podłoża: pogrąży zaczynają się rozwijać tam, gdzie obciążenie to jest lokalnie największe.
Warstwowanie konwolutne tworzy się prawdopodobnie w wyniku układu ciśnień, jaki powstaje przy przepływie prądu ponad dnem pokrytym riplemarkami lub innymi nierównościami: nad grzbietami ciśnienie jest mniejsze niż nad depresjami. Prowadzi to do coraz silniejszego zafałdowania lamin, przy czym charakter i intensywność zafałdowań mogą być bardzo różne: od łagodnych i regularnych undulacji lamin, po zespoły fałdów diapirowych, wachlarzowych i leżących; zawsze jednak formy anty-klinalne są ścieśnione i stosunkowo strome, synkliny natomiast - szerokie i zaokrąglone.
Struktury ucieczkowe powstają w luźnym jeszcze osadzie wskutek wyciskania pod jego własnym ciężarem zawartej w nim wody porowej. Najczęściej są to:
• struktury miseczkowe, |
• kanały ucieczkowe, |
ijgfcrry r | |
czyli cienkie, ciemne, |
czyli pionowe, owalne | ||
nieciągłe laminy wygię- |
gigi |
kolumny piaszczyste, | |
te ku dołowi; po- |
przecinajÄ…ce pierwotnÄ… | ||
wstajÄ… one, gdy ucho- |
laminacjÄ™; sÄ… to drogi |
m$mm. | |
dzÄ…ca z osadu woda na- |
skoncentrowanego prze- |
potka na swej drodze strefę o pływu wydobywającej się z osadu zmniejszonej przepuszczalności; wody.
Dajki klastyczne
Żyły klastyczne powstają wskutek wciskania upłynnionego osadu (zwykle psamitowego) w warstwy otaczające. Najczęściej jest to spowodowane ciśnieniem nadkładu.
Z Minyob imUwII A.Ki