P1090801

•    Zasada współczesności języka - powszechnej znajomości, zrozumiałości i komunikatywności słowa. Działanie tej zasady w bardzo znacznym stopniu decyduje o zmianach, jakie dokonują się między dawnymi a dzisiejszymi przekładami w zakresie leksyki i frazeologii: eliminowaniu archaicznych, przestarzałych wyrazów i związków wyrazowych; eliminowaniu pewnej części słownictwa metaforycznego, przede wszystkim tzw. hebraizmów semantycznych; sięganiu po nowe, odświeżające słownictwo do innych odmian stylowych polszczyzny (stylu potocznego, urzędowo-administracyjnego)¹.

•    Zasada poszanowania oryginału, wierności wobec myśli oryginału. Zasada ta, przy rozumieniu wierności nie wobec powierzchniowej, zewnętrznej warstwy języka i tekstu pierwotnego, lecz jego głębszych struktur, powoduje liczne i istotne różnice między dawnym a współczesnym stylem biblijnym w zakresie cech składniowych, frazeologicznych i kompozycyjnych (usuwaniu idiomów semickich, kalk frazeologicznych, ale jednocześnie uwypuklanie tych, które lepiej oddają właściwości specyfikę, koloryt hebrajskiego pierwowzoru).

•Zasada poprawności językowej. Autorzy współczesnych przekładów stawiają sobie za cel, aby polszczyzna ich translacji odpowiadała normom językowym, tym samym eliminują takie cechy stylu biblijnego, które z punktu widzenia tychże norm są niepoprawne,

143

1

Działanie tej zasady obserwować możemy także w wiekach wcześniejszych, np. w przekładzie psalmów F. Karpińskiego, który przejęte teksty psalmów Jana Kochanowskiego „wyraźnie modernizuje językowo. Usuwa z nich m.in. wyrazy należące na przełomie XVIII i XIX wieku do słownika dawnego - np. leksemy umnoiyć, karmin, obierz, mierzić, skażń, zastąpione zostały przez bliskoznaczniki urodzić, pokarm, siodło, ważyć, wyrok. Postępowanie Karpińskiego było niewątpliwie konsekwencją celu, jaki sobie postawił poeta. Chciał on mianowicie dać przekład psałterza, który by dla wszystkich był zrozumiały i który pełniłby funkcję użytkową w kościele, musiał zatem przygotowywane teksty oblec we współczesną szatę językową. Ewentualny efekt artystyczny osiągnięty poprzez eksploatację literacką archaizmów podporządkowano [..,] względom praktycznym", K. Maćkowiak, Słownik a poezja, 'i zagadnień świadomości leksykalnosiy/i-slycznejpolskiego Oświecenia, Zielona Góra 2001, s. 96.